Anna Porfirogenetka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
infobox |
m tłumaczenie z ru. wiki |
||
Linia 22:
| dzieci =
}}
'''Anna Porfirogenetka''' ([[Język grecki|gr.]] - ''Άννα''; ur. 13 marca 963, zm. 1011<ref>Datę roczną zgonu Anny zanotowała ''Najstarza kronika kijowska. Powieść minionych lat'', Wrocław 2005, s. 115.</ref>) – księżna ruska, żona [[Włodzimierz I Wielki|Włodzimierza Wielkiego]]. Pochodziła z dynastii macedońskiej, panującej w [[Cesarstwo Bizantyńskie|Bizancjum]]. Była córką cesarza [[Roman II|Romana II]] i jego drugiej żony Teofano. Po zajęciu w 988 roku przez [[Rusini (Słowianie wschodni)|Rusinów]] greckiego miasta [[Chersonez Taurydzki|Korsuń]] na [[Krym]]ie, Anna
== Anna jako księżniczka bizantyjska ==
Anna była jedyną siostrą cesarzy Bazylego II i [[Konstantyn VIII|Konstantego VIII]]. Urodziła się dwa dni przed śmiercią swego ojca - cesarza Romana II. Kronikarz [[Jan Skylitzes]] odnotował dokładną datę jej urodzin - 13 marca 963 roku. Według relacji Skylitzesa dwudziestoczteroletni ojciec Anny zmarł od wyczerpania organizmu na skutek rozpustnego trybu życia. Jednak prawdopodobnie został otruty. W tym samym roku cesarzem został dowódca armii bizantyjskiej - [[Nicefor II Fokas]], który wziął za żonę wdowę po Romanie II - Teofano.
Dziad Anny, cesarz [[Konstantyn VII Porfirogeneta]] w 949 roku napisał dla swojego syna traktat ''O zarządzaniu państwem'', w którym wyraził swój stosunek do zawierania małżeństw politycznych władców Bizancjum z władcami ludów północnych, w tym z Rusinami:
{{Cytat|Jeżeli kiedykolwiek którykolwiek z tych niewiernych i pogańskich plemion północnych poprosi o więzy krwi przez ślub z [[basileus]]em rzymskim, czyli albo córkę jego otrzymać za żonę, albo wydać swoją córkę za basileusa bądź syna basyleusa, powinieneś odmówić tej nierozumnej prośbie. [...] Poniewać każdy naród ma inne obyczaje, inne prawo i ustawy, on powinien trzymać się swoich porządków i związki dla zmieszania krwi zawierać i tworzyć wewnątrz jednego narodu<ref>Константин Багрянородный, ''О народах, соседствующих с турками'', w: ''Об управлении империей'' [http://www.vostlit.info/Texts/rus11/Konst_Bagr_2/text13.phtml].</ref>.}}
Wyjątek Konstantyn VII Porfirogeneta uczynił dla dynastii, panujących w Europie Zachodniej. Mimo że w Bizancjum przywiązywano dużą wagę do rangi rodziny cesarskiej, okoliczności polityczne wymagały zawierania sojuszy z sąsiednimi ludami poprzez małżeństwa. Ojczym Anny - Nicefor II Fokas - planował małżeństwa swoich pasierbów - Bazylego i Konstantego - z bułgarskimi księżniczkami. Jednak przewrót, w którym brała udział cesarzowa Teofano, zniweczył te plany, a na tronie bizantyjskim zasiadł [[Jan I Tzimiskes]] - siostrzeniec Nicefora II. Po śmierci Jana I w 976 roku władzę w cesarswie objęli bracia Bazyli i Konstanty, a ich siostra - [[Porfirogeneta|zrodzona w purpurze]] Anna dojrzała do zamążpójścia.
== Anna jako żona Włodzimierza Wielkiego ==
W 988 lub 989 poślubiła [[Włodzimierz I Wielki|Włodzimierza I Wielkiego]]. Kwestią sporną jest potomstwo Anny. Starsza literatura przyjmowała, że zmarła [[bezdzietność|bezpotomnie]]. Obecnie to stanowisko ulega pewnej modyfikacji. Według jednej z hipotez miała dwóch synów: [[Święty Borys|Borysa Świętego]], księcia rostowskiego, i [[Święty Gleb|Gleba Świętego]], księcia muromskiego, oraz córkę Teofano, żonę Ostomira, posadnika Nowogrodu<ref>[[Andrzej Poppe|A. Poppe]], ''Walka o spuściznę po Włodzimierzu Wielkim 1015-1019'', "[[Kwartalnik Historyczny]]" 102, 1995/3-4, s. 4-22.</ref>.
| |||