Oporopowrotnik: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze oporopowrotniki pojawiły się w drugiej połowie [[XIX]] wieku. Pierwszą konstrukcją była [[Armata Baranowskiego|armata Baranowskiego]] kalibru 1.5" z 1872r1872 r. Jej wersja kalibru 2.5" z 1875 r. zostłazostała przyjęta formalnie w 1882 r. na uzbrojenie i użyta w [[Wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej]] [[1904]]-[[1905]].

[[Działo górskie|Górska armata]] Baranowskiego była pierwszym przyjętym na uzbrojenie działem o konstrukcji typowej dla [[działo szybkostrzelne|armat szybkostrzelnych]]. Posiadała oporopowrotnik i [[kołyska|kołyskę]] z prostolinijnym ruchem lufy. Nie istniała jeszcze teoria opornika istąd wynalazca przyjął [[krótki odrzut lufy]], mniej korzystny od stosowanego później [[długi odrzut lufy|długiego]]. Mimo tego, uzyskał przy zasilaniu nabojem scalonym kalibru 2.5", maksymalną szybkostrzelność 10 strz./min.

W Europie zwyciężyła doktryna Wille'a o nieprzydatności szybkostrzelnych dział polowych., Produkowanedlatego byływciąż dalejprodukowano działa z [[elastyczne łoże|elastycznym łożem]] o kilkakrotnie mniejszej szybkostrzelności.

Francuzi w tajemnicy opracowali teorię i wprowadzili po cichu na uzbrojenie armatę polową z oporopowrotnikiem [[Armata 75 mm wz. 1897|75 mm wz. 1897]]. Przy zachowaniu ogólnej konstrukcji Baranowskiego wprowadzono długi odrzut lufy ioraz [[proch bezdymny]] osiągając maksymalną szybkostrzelność 25 strz./min. Po ujawnieniu w 1900 r. przez Balliea prac teoretycznych na temat oporopowrotnika, podobne konstrukcje wprowadziły pozostałe kraje dojeszcze przed wybuchem [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Na niejfrancuskiej armacie 75 mm wzorowane były: rosyjska [[76 mm armata dywizyjna wz. 1902]], austro-węgierska [[8 cm FK M.5]] i modyfikacjazmodyfikowana niemieckiejniemiecka [[7.7 cm FK 96]] doo nowym oznaczeniu [[7.7 cm FK 96 n.A.]].