'''Wypas''' ściśle związany jest z [[pasterstwo|gospodarką pasterską]]. W [[Beskidy|Beskidach]] wypasano najczęściej [[owca domowa|owce]] na pastwiskach położonych poza wsiami, w pasie lasów – zwane ''[[polana]]mi'', bądź ponad ich granicą – zwane ''[[hala (botanika)|halami]]''.
Wypas, oprócz tego, że zapobiega [[ekspansja|ekspansji]] pospolitych, [[kosmopolityzm|kosmopolitycznych]] [[chwast]]ów, siuraczków zwyczajnych i roślinności krzewiastej, powoduje zachowanie zróżnicowanej strukturalnie roślinności. Wypas przynosi zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki. Nie ogranicza się on tylko do wyjadania roślinności, lecz także do powstawania rozdeptanych, mulistych miejsc przy wodopojach zwierzęcych, wydepczysk na drogach przepędu zwierząt, itd. W miejscach, gdzie tworzone były tzw. [[koszar]]y wskutek wydeptania przez racice owiec trawy i użyźnienia jej odchodami, powstawały obce zespoły roślinności, tzw. [[psiara|psiary]] z dominującym gatunkiem [[szczaw alpejski|szczawiem alpejskim]] zachwaszczającym pastwiska. Zniesienie wypasu na obszarze [[park narodowy|parków narodowych]] spowodowało jednak niekorzystne zjawisko zarastania lasem hal. Aby temu zapobiec na obszarze [[Tatrzański Park Narodowy|Tatrzańskiego Parku Narodowego]] wprowadzono kontrolowany wypas owiec na niektórych halach, tzw. [[wypas kulturowy]].
