8
edycji
Piroforyczność: Różnice pomiędzy wersjami
uzupełnienie listy pierwiastków piroforycznych z pierwszej grupy układu okresowego pierwiastków
m (robot dodaje: th:ไพโรโฟริก) |
(uzupełnienie listy pierwiastków piroforycznych z pierwszej grupy układu okresowego pierwiastków) |
||
|
Piroforyczność nie jest stałą cechą substancji, lecz zależy silnie od ich postaci fizycznej, składu powietrza (procentowa zawartość tlenu, wilgotność) oraz temperatury. Szczególnie podatne na samozapłon są [[pył]]y i [[aerozol]]e. Np. [[węgiel kamienny]] w postaci bloków nie wykazuje silnych własności piroforycznych w temperaturze pokojowej, lecz w formie pyłu może ulec samozapłonowi w temperaturze 60 °C.
Do pierwiastków wykazujących silne własności piroforyczne w temperaturze pokojowej należą m.in. [[metale alkaliczne]] (zwłaszcza [[potas]], [[rubid]], [[cez]] i [[frans (pierwiastek)|frans]]) a także [[fosfor biały]]. Przykładami związków piroforycznych są np. [[tetrahydroglinian litu|glinowodorek litu]] (LiAlH<sub>4</sub>), [[wodorek sodu]] (NaH), [[metylolit]] (CH<sub>3</sub>Li) i liczne [[związki metaloorganiczne]].
[[Kategoria:Inżynieria procesowa]]
| |||