Propofol: Różnice pomiędzy wersjami

Lek po dożylnym wstrzyknięciu szybko przemieszcza się do tkanek i jest [[metabolizm|metabolizowany]] w ponad 90% w [[wątroba|wątrobie]]. Zależnie od dawki i szybkości podawania powoduje szybką [[sedacja|sedację]] lub głęboką [[anestezjaznieczulenie|anestezję]] z możliwością szybkiego wybudzenia pacjenta. Utrata przytomności występuje po 30-50 sek. od wstrzyknięcia, a przebudzenie po pojedynczej dawce po ok. 4-6 min.

Lek używany jest m.in. do indukcji [[znieczulenie|znieczulenia]]. Może być stosowany w praktyce ambulatoryjnej. Jest zalecany do sedacji chorych podczas bolesnych i nieprzyjemnych zabiegów diagnostycznych, często w połączeniu z [[opioidOpioidy|opioidami]]ami i [[Benzodiazepiny (leki)|benzodiazepinami]] oraz podczas zabiegów wykonywanych w [[znieczulenie przewodowe|znieczuleniu przewodowym]]. Należy pamiętać, że podczas sedacji może dojść do bezdechu lub niedrożności [[drogi oddechowe|dróg oddechowych]]. Może być stosowany do sedacji chorych na [[OITOddział intensywnej terapii|oddziale intensywnej terapii]] nie dłużej jednak niż przez 24 godziny. Uważany jest za najkorzystniejszy składnik znieczulenia całkowicie dożylnego ([[TIVA]]).