Podczas [[I wojna angielsko-holenderska|pierwszej wojny angielsko-holenderskiej]] ([[1652]] – -[[1654]]), de Ruyter został poproszony do wstąpienia do rozwijającej się floty jako ''subcomander''; po początkowej odmowie, że nie ma kwalifikacji do takiej pracy, de Ruyter spróbował swych sił pod wodzą admirała [[Maarten Tromp (admirał)|Maartena Trompa]], wygrywając [[bitwa morska pod Plymouth|bitwę pod Plymouth]]. Śmierć Trompa podczas [[Bitwa morska pod Scheveningen|bitwy pod Scheveningen]] zakończyła wojnę i de Ruyter odrzucił ofertę [[Johan de Witt|Johana de Witta]], by przejąć naczelne dowództwo, ponieważ uważał, że nie nadaje się do tego, a także obawiał się, że pominięcie reguły starszeństwa skonfliktuje go z [[Witte de With]] i [[Johan Evertsen|Johanem Evertsenem]] (później de Ruyter i de With stali się bliskimi przyjaciółmi). W takim przypadku nowym naczelnym dowódcą połączonej floty został pułkownik [[Jacob van Wassenaer Obdam]]. De Ruyter – po taktownej odmowie proponowanego stanowiska asystenta Obdama – pozostał w służbie w holenderskiej marynarce wojennej i później przyjął ofertę admiralicji [[Amsterdam]]u, stając się jej wiceadmirałem [[2 marca]] [[1654]]. Do miasta przeniósł się z rodziną w [[1655]].
Śmierć Trompa podczas [[Bitwa morska pod Scheveningen|bitwy pod Scheveningen]] zakończyła wojnę i de Ruyter odrzucił ofertę [[Johan de Witt|Johana de Witta]], by przejąć naczelne dowództwo, ponieważ uważał, że nie nadaje się do tego, a także obawiał się, że pominięcie reguły starszeństwa skonfliktuje go z [[Witte de With]] i [[Johan Evertsen|Johanem Evertsenem]] (później de Ruyter i de With stali się bliskimi przyjaciółmi). W takim przypadku nowym naczelnym dowódcą połączonej floty został pułkownik [[Jacob van Wassenaer Obdam]].
De Ruyter – po taktownej odmowie proponowanego stanowiska asystenta Obdama – pozostał w służbie w holenderskiej marynarce wojennej i później przyjął ofertę admiralicji [[Amsterdam]]u, stając się jej wiceadmirałem [[2 marca]] [[1654]]. Do miasta przeniósł się z rodziną w [[1655]].
