Skraplacz: Różnice pomiędzy wersjami

Skraplacze występują w wielu chemicznych liniach technologicznych, są stosowane do skraplania gazów technologicznych ([[azot]]u, [[powietrze|powietrza]], [[hel (pierwiastek)|helu]], [[chlor]]u, [[amoniak]]u) oraz występują w układach chłodzenia wielu urządzeń – np. w [[chłodziarka]]ch.

 

 

W [[elektrownia kondensacyjna|elektrowniach kondensacyjnych]] skraplacze są stosowane do skraplania [[para wodna|pary wodnej]] [[rozprężanie|rozprężonej]] w [[turbina|turbinie]]. Całkowite skroplenie pary umozliwia zastosowanie [[pompa|pompy]] wodnej do wymuszenia obiegu [[czynnik termodynamiczny|czynnika]]. Proces skraplania zachodzi zazwyczaj [[przemiana izobaryczna|izobarycznie]] przy ciśnieniu 4-15 kPa. [[Ciśnienie]] panujące w skraplaczu jest powiązane ściśle z [[temperatura|temperaturą]] wody chłodzącej, a ta z kolei uzależniona jest od rodzaju systemu chłodzenia zastosowanego w danym przypadku. Woda chłodząca przepływa przez szereg gęsto ułożonych rurek skraplacza, na zewnątrz których płynie skraplająca się [[para wodna]] odprowadzana z [[turbina parowa|turbiny]]. Do skraplacza dopływa [[para mokra]], czyli para z niewielką ilością wykroplnej wody. W skraplaczu następuje skroplenie pozostałej pary, i minimalne przechłodzenie [[kondensat]]u (ok. 2°C). Sam proces skraplania przebiega przy prawie niezmiennym ciśnieniu, a więc i temperaturze. Mimo to następuje znaczny spadek [[entalpia|entalpii]] [[czynnik termodynamiczny|czynnika obiegowego]]. [[Ciepło skraplania]] odprowadzane jest do otoczenia za pomocą wody chłodzącej i (zwykle) [[chłodnia kominowa|chłodni kominowych]]. W ten sposób odprowadzne jest ciepło ujemne obiegu [[siłownia parowa|siłowni parowej]], którego wartość jest stosunkowo duża i jest wynikiem dużego [[ciepło parowania|ciepła parowania]] wody w zakresie niskich ciśnień.

 

 

[[Kategoria:Aparatura chemiczna]]