'''Serafin''', imię świeckie - Alfred Lade<ref name="pelica">{{cytuj książkę |nazwisko = Pelica| imię = G.J.| tytuł = Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918-1939) | wydawca = Fundacja Dialog Narodów | miejsce = Lublin| rok =2007| strony = 389| isbn=978-83-925882-0-7}}</ref> lub Karl Georg Albert Lade<ref name="zarubieże">[http://zarubezhje.narod.ru/suppl/sp_080.htm Митрополит Серафим (?Ляде) Карл Георг Альберт, в крещении Серафим) (иное произношение - Ладе) (Seraphim (Lade)) (1883 - 1950)]</ref> (ur. w [[1883]] w [[Lipsk]]u - zm. [[14 września]] [[1950]] w [[Berlin]]ie) - metropolita [[Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji]].
ByłUrodzony Niemcemw zLipsku pochodzeniaw rodzinie protestanckiej, urodziłw się[[1904]] przeszedł na Wołyniuprawosławie<ref name="zarubieże"/> . Żonaty z Mariną Iwanową, przez osiem pierwszych lat swojej kariery duchownej był białym duchownym. W latach [[1907]]-[[1912]] był jednym z kapłanów w soborze w [[Nowogród Wołyński|Nowogrodzie Wołyńskim]]. W [[1916]] ukończył studia w akademii duchownej w [[Petersburg]]u<ref>Według innych źródeł był absolwentem seminarium duchownego w Petersburgu, zaś akademię kończył już w Moskwie.</ref>, według niektórych źródeł przez trzy lata po uzyskaniu dyplomu pracował jako wykładowca [[język niemiecki|języka niemieckiego]] w seminarium duchownym w [[Charków|Charkowie]], jak również służył w parafiach eparchii charkowskiej<ref name="zarubieże"/>. W [[1920]] stracił żonę i cztery lata później złożył śluby zakonne. Był już wtedy czynnym zwolennikiem ruchu [[Żywa Cerkiew|Żywej Cerkwi]], w której w [[1923]] lub w [[1924]] niekanonicznie otrzymał chirotonię biskupa charkowskiego, zaś w [[1927]] został przeniesiony na katedrę achtyrską.
W [[1929]] lub w [[1930]]<ref name="zarubieże"/> za zgodą władz radzieckich wyjechał do [[Niemcy|Niemiec]], gdzie - być może na osobiste polecenie metropolity [[Antoni (Chrapowicki)|Antoniego (Chrapowickiego)]]<ref name="zarubieże"/> - został przyjęty w poczet kapłanów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Jego święcenia biskupie uznano za ważne; w tym samym roku powołanymianowany biskupem monachijskim i bawarskim (według innych źródeł: poczdamskim lub tegelskim<ref name="zarubieże"/>, zaś w [[1938]] podniesiony do godności metropolity [[eparchia berlińska i niemiecka (Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji)|berlińskiego i niemieckiego]]. Po podbiciu [[Polska|Polski]] przez III Rzeszę zarządzał całym Kościołem prawosławnym na ziemiach [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]], jednak już [[23 września]] [[1940]] został odsunięty od tych zadań, gdy metropolita warszawski i całej Polski [[Dionizy (Waledyński)]] złożył przed [[Hans Frank|Hansem Frankiem]] deklarację lojalności wobec władz hitlerowskich. Grzegorz Pelica określa biskupa Serafina jako "umiarkowanie lojalnego" wobec nazistów<ref name="pelica"/>. Po usunięciu z urzędu wrócił do Monachium, zmarł w [[1950]] w Berlinie (lub w Monachium). Według niektórych źródeł od [[1942]] posiadał godność metropolity<ref name="zarubieże"/>.
