Ghica: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: sv:Ghika |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 6:
Potomkowie Grzegorza pozostali w Stambule i się zhellenizowali. Włączywszy się w kręgi [[Fanarioci|Greków fanariockich]], którzy od [[XVIII wiek]]u zdominowali trony hospodarskie z nadania sułtańskiego, Ghikowie ponownie otrzymali szansę sięgnięcia po tron hospodarski - w XVIII i XIX w. ośmiu członków rodu sprawowało rządy w księstwach rumuńskich (najwybitniejszymi wśród nich byli wnuk Grzegorza I, [[Grzegorz Ghica II|Grzegorz II]], oznaczający się umiarkowaniem oraz talentem politycznym, oraz bratanek tego ostatniego [[Grzegorz Aleksander Ghica (zm. 1777)|Grzegorz III]], który uruchomił pierwszy mołdawski uniwersytet, a w polityce zagranicznej oparł się na [[Rosja|Rosji]], doprowadził jednak do buntu bojarów i został zdetronizowany i zamordowany).
Potomkowie rodu pełnili też funkcje premierów Rumunii ([[Ion Ghica|Ion]] oraz [[Dimitrie Ghica]] w latach 60. i 70. XIX w.), a wśród późniejszych jej przedstawicieli można znaleźć znanych rumuńskich pisarzy, polityków i naukowców. Z rodu tego pochodziła m.in. XIX-wieczna pisarka i publicystka [[Elena Gjika]].
== Literatura ==
| |||