Szlif brylantowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa zapisu nagłówków, WP:SK |
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Przegląd zagadnień z zakresu jubilerstwa - Zmieniono link(i) Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Przegląd zagadnień z zakresu jubilerstwa; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 1:
[[
[[
[[
'''Szlif brylantowy''' - najbardziej znany rodzaj [[szlif]]u jubilerskiego stosowanego dla [[diament]]u, wynaleziony w [[XVII wiek|XVII]] wieku, który wyparł dotychczas stosowany do obróbki [[diament|diamentów]] [[szlif rozetowy]].<br />
Szlif brylantowy uznawany jest za szczyt osiągnięć mistrzów [[jubilerstwo|jubilerstwa]].<br />
Pełny, klasyczny [[szlif]] brylantowy zawiera nie mniej niż 58 [[faseta|faset]]: 33 w koronie i 25 w podstawie, a kamień szlifowany w ten sposób, widziany w planie, jest okrągły.<br />
Szlif brylantowy stosuje się do obróbki diamentów i innych przezroczystych kamieni.
Linia 15:
Po raz pierwszy obróbki diamentu w celu zwiększenia efektu optycznego dokonano w XII wieku. Wcześniej znano tylko kamienie surowe, których ostre krawędzie niekiedy szlifowano, a płaskie powierzchnie kryształu polerowano.
1. Taki '''„szpiczasty kamień”'''
2. Około 1400 r. powstał '''„kamień gruby” (kamień tablicowy)'''
* W tym samym czasie, wskutek odłupywania lub zeszlifowania dwóch wierzchołków ośmiościanu powstał '''„cienki kamień”.'''
3. Od końca XV wieku dzięki zastosowaniu tarczy szlifierskiej możliwe było ulepszanie techniki [[szlif fasetkowy|szlifu fasetkowego]] . Tworzy się coraz więcej dodatkowych fasetek (aby zwiększyć efekty optyczne kamienia). Cztery boczne krawędzie górnej i dolnej części zostają oszlifowane do postaci fasetek. Łącznie z dolnym szpicem kamień ten, zwany '''„pojedyncze dobro”''' ma 18 fasetek.
4. Ponad bocznymi krawędziami tworzy się dalsze fasetki. Powstaje '''„podwójne dobro”''' o 34 powierzchniach i zaokrąglonym zarysie (rondyście).
5. Pod koniec XVII wieku szlifierz Vicenzio Peruzzi opracował szlif diamentowy o 58 powierzchniach. Fasetki są nieco nieregularne, zarys (rondysta) nie był jeszcze idealnie okrągły. Szlif ten zwany jest '''„potrójne dobro”''' lub '''„szlif Peruzziego”''' i przypominał już szlif brylantowy.
Linia 47:
* szlif „idealny” (1926 r.),
* szlif właściwy „praktyczny” (1949 r.),
* szlif Parkera
* szlif standardowy skandynawski (1968 r.),
* szlify wielofasetkowe:
Linia 56:
** szlif Radiant (1980 r.) – 70 fasetek.
Zobacz też: [[diament]], [[Wikipedia:Skarbnica Wikipedii/Przegląd zagadnień z zakresu jubilerstwa|przegląd zagadnień z zakresu jubilerstwa]], [[szlif (jubilerstwo)]], [[brylant]]
{{commons|Category:Gem cutting|Szlify jubilerskie}}
dopisano na podst.: W. Schumann - "Kamienie szlachetne i ozdobne", wyd. "Alma-Press'' 2004
[[Kategoria:Jubilerstwo]]
| |||