Emił Kostadinow: Różnice pomiędzy wersjami

W [[Reprezentacja Bułgarii w piłce nożnej|reprezentacji Bułgarii]] zadebiutował w [[1988]] roku. Należy do najlepszego pokolenia bułgarskich piłkarzy, obok [[Christo Stoiczkow]]a, [[Krasimir Bałykow|Krasimira Bałykowa]] i [[Jordan Leczkow|Jordana Leczkowa]] jest jego najbardziej rozpoznawalnym przedstawicielem. Drużyna prowadzona przez [[Dimityr Penew|Dimityra Penewa]] w pierwszej połowie [[Lata 90. XX wieku|lat 90.]] - po raz pierwszy w historii - dotarła do półfinału [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej|mistrzostw świata]] ([[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1994|Mundialmundial 1994]]) oraz zaliczyła debiutancki start w [[Mistrzostwa Europy w piłce nożnej|mistrzostwach Europy]] ([[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1996|Euro 1996]]). Kostadinow w czasie swojej reprezentacyjnej przygody strzelił dwadzieścia sześć goli, ale jednymi z najważniejszych<ref>Kostadinow twierdzi: "Nie tylko ja uważam, że dzień [[17 listopada]] [[1993]] roku wiele zmienił w bułgarskim futbolu. Wtedy zaczęła się ta wyjątkowa passa naszych sukcesów.", W: "Święty". Rozmowa Tani Wasilewej z Emilem Kostadinowem. ''Piłka Nożna Plus'', nr. 9/1998, s.5. Zobacz także: [[Mecz piłkarski Francja-Bułgaria, 17 listopada 1993]].</ref> były te zdobyte [[17 listopada]] [[1993]] roku w spotkaniu eliminacyjnym do Mundialumundialu 1994 z [[Reprezentacja Francji w piłce nożnej|Francją]]; jego dwie bramki zapewniły zwycięstwo 2:1 i bezpośredni awans do turnieju. Po tym meczu [[Francja|francuska]] prasa nazwała go "Świętym Emilem"<ref>"Święty", ''Dzieło cyt.''</ref>, a on sam niedługo potem został wybrany na najlepszego piłkarza Bułgarii w roku [[1993]]. Występował w kadrze aż do [[1998]] roku. Po nieudanym [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1998|Mundialumundialu 1998]], podobnie jak kilku innych kolegów pamiętających poprzedni turniej, postanowił pożegnać się z drużyną narodową.