'''Dulcyna''' – to [[sztuczne środki słodzące|sztuczny środek słodzący]] o [[symbolika chemiczna|wzorze sumarycznym]] C<sub>9</sub>H<sub>12</sub>N<sub>2</sub>O<sub>2</sub> pochodna [[mocznik]]a. Poprawna nazwa: p-etoksyfenylomocznik. Odkryta w [[1884]] przez [[Joseph Berlinerbau|Josepha Berlinerbau]]. Jest to biały krystaliczny proszek rozpuszczalny w wodzie, około 100-300 razy słodszy od [[cukier|cukru konsumpcyjnego]], używany głównie przez [[diabetyk]]ów.
Pomimo tego, że toDulcyna została odkryta tylko pięć lat później niż [[sacharyna]], to nigdy jednak nie zdobyła sukcesu rynkowego. Jeszcze, we wczesnych latach [[XX wiek|XX w.]] był to ważny [[słodzik]] i miał przewagę nad sacharyną w tym, żeponieważ nie posiadałaposiadał gorzkiego posmaku.
WczesneWe medycznewczesnych testymedycznych uznałytestach tęuznano substancjęDulcynę za bezpieczną dlado spożycia, i byłouważano to uważaneją za idealneidealny rozwiązaniesłodzik dla [[diabetyk]]ów. Jednakże, urząd [[FDA]] w 1951 zgłosił wiele pytań o bezpieczeństwo tego produktu powodując jego usunięcie z rynku w [[1954]] po tymuzyskaniu jakwyników testowanietestów na zwierzętach, wyjawiłoktóre nieokreślonewykazały właściwości [[rak (choroba)|kancerogenne]]., Obecnieusunął nieprzydatnasłodzik doz celówrynku spożywczychw ze[[1954]] względuuznając nago dużąza toksycznośćprodukt niebezpieczny.
Obecnie: nieprzydatna do celów spożywczych ze względu na dużą toksyczność.
