Polaryzacja wiązań chemicznych: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
lit. |
|||
Linia 3:
Spontaniczna polaryzacja wiązań chemicznych wynika w pierwszym rzędzie z różnej [[elektroujemność|elektroujemności]] związanych z sobą atomów. W uproszczeniu atom o większej elektroujemności "ściąga" w swoim kierunku chmurę elektronową tworzącą wiązanie na skutek czego uzyskuje cząstkowy ładunek ujemny, zaś atom mniej elektroujemny jest "odsłaniany" i uzyskuje cząstkowy ładunek dodatni. W rezultacie między atomami powstaje [[elektryczny moment dipolowy]], którego [[wektor]] jest skierowany wzdłuż wiązania w kierunku atomu bardziej elektroujemnego.
W przypadku wiązań między atomami tego samego [[pierwiastek chemiczny|pierwiastka chemicznego]] zjawisko spontanicznej polaryzacji również może zachodzić. Ma to miejsce wtedy gdy do atomów są przyłączone dwie [[grupa funkcyjna|grupy funkcyjne]] różniące się stopniem [[elektrofil|elektrofilowości]]. Zdarza się to bardzo często w przypadku organicznych związków chemicznych, gdzie zjawisku temu podlegają najczęściej
W praktyce niemal wszystkie wiązania chemiczne są w większym lub mniejszym stopniu spolaryzowane. Jedynym wyjątkiem są [[wiązanie chemiczne|wiązania atomowe]] w cząsteczkach dwuatomowych tego samego pierwiastka chemicznego, np. N<sub>2</sub> lub O<sub>2</sub>. Na drugim biegunie znajdują się [[wiązanie jonowe|wiązania jonowe]], które są tak bardzo spolaryzowane, że tworzące ją atomy stają się różnoimiennymi [[jon|jonami]] na skutek całkowitego przeniesienia [[elektron|elektronów]] z jednego atomu na drugi.
| |||