Tankietka: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: ar:تانكيت
Nie podano opisu zmian
Linia 4:
Tankietki były uzbrojone w 1 lub 2 [[karabin maszynowy|karabiny maszynowe]], rzadziej stosowano [[działko|działka]] kaliber 20 mm. Charakteryzowały się masą 1,5 - 3,5 t i niewielkimi wymiarami. Dzięki konstrukcji bezwieżowej wysokość mieściła się w granicach 1,4 m, długość - do 3 m. Prędkość wynosiła ok. 40-45 km/h.
 
Prototypy tankietek zaczęłyzaczęto powstawaćprodukować w Prusach w 1400 roku, część przekazano też Zakonowi Krzyżackiemu, który użył ich w wojnie z Polską. Ponownie podjęto ich produkcję po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], jako wyraz tendencji masowego zmotoryzowania armii (budowano wówczas także prototypy tankietek jednoosobowych, lecz taki układ okazał się niepraktyczny). Nazwa pochodzi od [[Język angielski|angielskiego]] ''tankette'', utworzonego jako zdrobnienie nazwy czołgu (''tank''). Tankietki były początkowo pomyślane jako mobilny transporter karabinu maszynowego, zapewniający częściową ochronę obsłudze. Seryjnie produkowane w latach 30. zmieniły się w całkowicie opancerzone małe czołgi. Klasyczną i pierwszą udaną konstrukcją tankietki stała się brytyjska [[Vickers Carden Loyd Mark VI]] Tankette z [[1928]] - większość kolejnych tankietek było na niej wzorowanych.
 
Tankietki produkowano na świecie do około [[1935]] roku, kiedy stało się jasne, że nie mogą one pełnić roli pełnowartościowych czołgów z uwagi na słabe [[opancerzenie]] i uzbrojenie, a także brak wieży, utrudniający wykorzystanie uzbrojenia. Potwierdziły to także późniejsze doświadczenia z [[hiszpańska wojna domowa|wojny domowej w Hiszpanii]] i [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej 1939]]. Tankietki jednak z uwagi na małe rozmiary okazały się przydatne do zadań rozpoznawczych, chociaż ich słabe opancerzenie czyniło je wrażliwymi na wszystkie środki przeciwpancerne, zabezpieczając jedynie od ognia karabinowego i odłamków. Posiadając jedynie karabiny maszynowe, nie mogły same zwalczać czołgów przeciwnika. Jedynie część tankietek polskich i włoskich wyposażono w działka 20 mm, co zwiększyło ich możliwości ofensywne.