Nikołaj Zarubajew: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Cichonh (dyskusja | edycje)
nowy tekst
 
Cichonh (dyskusja | edycje)
literówki
Linia 1:
'''Nikołaj Płatonowicz Zarubajew'''- (ur. [[1843]] - zm. [[1912]]), generał adiutant, generał piechoty Imperium Rosyjskiego, uczestnik [[wojna rosyjsko-japońska| wojny rosyjsko-japońskiej 1904 - 1905]].
 
Uczył się Michajłowskim Korpusie Kadetów w [[Woroneż]]u. Ukończył Konstantynowską Szkołę Oficerską. Oficer z [[1863]] w Grenadierskim pułku Gwardii Cesarskiej. Po ukończeniu w [[1870]], Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego służył jako przedstawiciek Sztabu Generalnego w sztabach Zachodniego wschodnio Syberyjskiego Okręgu Wojskowego. Od [[1875]] dowódca pułku. Był szefem sztabu wojsk Akmolinskiego województwa. W [[1877]] - szef sztabu 7. Dywizji Kawalerii, a w l. [[1885]] - [[1890]] dowódca 133 Syneropolskiego pułku piechoty. W [[1890]] został awansowany do stopnia generała-majora i dowódca 2 Brygada Piechoty w 13. Dywizji Piechoty, w [[1891]] - szef sztabu 6 korpusu Armijnego, w [[1898]] - szef sztabu Omskiego Okręgu Wojskowego. W [[1899]] awansował do stopnia generała lejtnanta. W l. [[1900]]- [[1903]] dowodził 9. Dywizją Piechoty, po czym został asystentem dowódcy Syberyjskiego Okręgu Wojskowego. W tym stanowisku zastała go mobilizacja 1904 r. Wyznaczony na dowódcą 4 Korpusu Syberyjskiego, składającego się z z 2 i 3 Rezerwowych Brygad Piechoty rozwiniętych do dywizji. Po dyslokacji Korpusu na [[Teatr Działań Wojennych]] zostało mu przydzielone zadanie obserwacji wybrzeża od Lyaohe do Senyuchena i ochrony dróg od Syuyanya do Haychenu i Gaydzhou oraz dróg do 1 Korpusu Syberyjskiego. Po przegranej [[bitwa pod Delisi|bitwie pod Wafangou]] 1 i 4 Korpusy Syberyjskie były wycofane pod Dashiqiao. Po wyznaczeniu gen [[Aleksy Kuropatkin|A. Kuropatkina]] na dowódcę Oddziału Wschodniego Zarubajew został dowódcą Oddzialu Południowego. 23 i 24 lipca armia gen. [[JasykutaYasukata OkyOku|JY. OkyOku]] zaatakowała Oddział Południowy. Natarcie zostało odrażone, jednak wydany rozkaz przez dowódcę Armii Mandżurskiej zmuszał wojska Zarubajewa do wycofania w rejon Haychenu. W [[bitwa pod Liaoyang|bitwie pod Liaoyang]] Zarubajew dowodził rejonem umocnionym. Odbił ataki Japonczyków, jednak wycofał swoje wojska pod Taytszyhe, zgodnie z rozkazem dowódcy armii.
 
W [[bitwa pod Shahe|bitwie pod Shahe]] 4 Korpus Syberyjski był początkowo w rezerwie Armii i przesuwał się za centrum walk, jednak po nieudanym manewrze gen. Mau okazał się na pierwszej linii i przyjął na siebie szereg uderzeń w walkach pod Hatamanen.
Linia 11:
W czasie wojny 1904-05 gen. Zarubajew wyróżniał się spośród innych generałów tej kampanii tym, że nie odbierał inicjatywy podwładnym, jego rozkazy były krótkie i konkretne, nie wtrącał się do spraw drobnych, spokojnie zachowywał się i śledził tok zdarzeń z których wyciągał wnioski. Cieszył się wielką popularnościa wśród podwładnych i szacunkiem wśród przełożonych.
 
Po zakończeniu wojny 1904-05 jednostki 4 Korpusu były rozformowane. gen. Zarubaj 26 października. W 1905 roku został asystentem naczelnego dowódcy Jego Imperatorskiej Wysokości Wojk Gwardii i dowódcy Petersburskiego Okręgu Wojskowego, a od 31 grudnia także stałym członkiem Rady Obrony Państwa. W l. [[1906]] - [[1909]] był generalnym inspektorem piechoty. powierzonoPowierzono mu przewodnictwo komisji ds. opracowania nowych metod szkolenia oficerów. Dowódca wojsk Gwardii i Petersburgu. wojskowych. powiat, a 31 grudnia. Ponadto, stałym członkiem Zarządu Educat. Obrony. Od 1906 do 1909 pełnił funkcję generalnego inspektora piechoty, któremu przewodniczy Komisja, która ma za zadanie po wojnie do opracowania szeregu środków zmierzających do poprawy siebie. 24 grudnia. [[1909]] został dowódcą Odeskiego Okręgu Wojskowego. Zmarł w [[Kisłowodsk]]u w dniu 10 czerwca [[1912]].
==Bibliografia==