Wikipedia

Nikołaj Zarubajew: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Seibun (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
11 796 edycji
same błędy, bałagan, tekst bezwartościowy (np. Sha to rzeka)
WP:SK, lit., polskie znaki, stylistyczne, zielone linki, numery korpusów piszemy po rzymsku
Linia 1:
'''Nikołaj Płatonowicz Zarubajew'''- (ur. [[1843]] - zm. [[1912]]), generał adiutant, generał piechoty [[Imperium RosyjskiegoRosyjskie]]go, uczestnik [[wojna rosyjsko-japońska| wojny rosyjsko-japońskiej 1904 - 1905]].
 
Uczył się Michajłowskim Korpusie Kadetów w [[Woroneż]]u. Ukończył Konstantynowską Szkołę Oficerską. Oficer z [[1863]] w Grenadierskim pułku Gwardii Cesarskiej. Po ukończeniu w [[1870]], Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego służył jako przedstawiciekprzedstawiciel Sztabu Generalnego w sztabach Zachodniego wschodnio Syberyjskiego Okręgu Wojskowego. Od [[1875]] dowódca pułku. Był szefem sztabu wojsk Akmolinskiego województwa. W [[1877]] - szef sztabu 7. Dywizji Kawalerii, a w l. [[1885]] - [[1890]] dowódca 133 Syneropolskiego pułku piechoty. W [[1890]] został awansowany do stopnia generała-majora i dowódca 2 Brygada Piechoty w 13. Dywizji Piechoty, w [[1891]] - szef sztabu 6 Korpusu Armijnego, w [[1898]] - szef sztabu Omskiego Okręgu Wojskowego. W [[1899]] awansował do stopnia generała lejtnanta. W l. [[1900]]- [[1903]] dowodził 9. Dywizją Piechoty, po czym został asystentem dowódcy Syberyjskiego Okręgu Wojskowego. W tym stanowisku zastała go mobilizacja 1904 r. Wyznaczony na dowódcą 4 Korpusu Syberyjskiego, składającego się z z 2 i 3 Rezerwowych Brygad Piechoty rozwiniętych do dywizji. Po dyslokacji Korpusu na [[Teatr działań wojennych]] zostało mu przydzielone zadanie obserwacji wybrzeża od Lyaohe do Senyuchena i ochrony dróg od Syuyanya do Haychenu i Gaydzhou oraz dróg do 1 Korpusu Syberyjskiego. Po przegranej [[bitwa pod Delisi|bitwie pod Wafangou]] 1 i 4 Korpusy Syberyjskie były wycofane pod Dashiqiao. Po wyznaczeniu gen [[Aleksy Kuropatkin|A. Kuropatkina]] na dowódcę Oddziału Wschodniego Zarubajew został dowódcą Oddzialu Południowego. 23 i 24 lipca armia gen. [[Yasukata Oku|Y. Oku]] zaatakowała Oddział Południowy. Natarcie zostało odrażone, jednak wydany rozkaz przez dowódcę Armii Mandżurskiej zmuszał wojska Zarubajewa do wycofania w rejon Haychenu. W [[bitwa pod Liaoyang|bitwie pod Liaoyang]] Zarubajew dowodził rejonem umocnionym. Odbił ataki Japonczyków, jednak wycofał swoje wojska pod Taytszyhe, zgodnie z rozkazem dowódcy armii.
 
W [[1900]]- [[1903]] dowodził 9. Dywizją Piechoty, po czym został asystentem dowódcy Syberyjskiego Okręgu Wojskowego. Na tym stanowisku pozostawał do mobilizacji 1904 r. Wyznaczony na dowódce 4 Korpusu Syberyjskiego, składającego się z 2 i 3 Rezerwowych Brygad Piechoty rozwiniętych do dywizji. Po dyslokacji Korpusu na [[Teatr działań wojennych]] zostało mu przydzielone zadanie obserwacji wybrzeża od Lyaohe do Senyuchena i ochrony dróg od Syuyanya do Haychenu i Gaydzhou oraz dróg do I Korpusu Syberyjskiego. Po przegranej [[bitwa pod Delisi|bitwie pod Wafangou]] I i IV Korpusy Syberyjskie były wycofane pod Dashiqiao. Po wyznaczeniu gen [[Aleksy Kuropatkin|Aleksego Kuropatkina]] na dowódcę Oddziału Wschodniego Zarubajew został dowódcą Oddziału Południowego. 23 i 24 lipca armia gen. [[Yasukata Oku]] zaatakowała Oddział Południowy. Natarcie zostało odparte, jednak wydany rozkaz przez dowódcę Armii Mandżurskiej zmuszał wojska Zarubajewa do wycofania w rejon Haychenu. W [[bitwa pod Liaoyang|bitwie pod Liaoyang]] Zarubajew dowodził rejonem umocnionym. Odbił ataki Japończyków, jednak wycofał swoje wojska pod Taytszyhe, zgodnie z rozkazem dowódcy armii.
W [[bitwa pod Shahe|bitwie pod Shahe]] 4 Korpus Syberyjski był początkowo w rezerwie Armii i przesuwał się za centrum walk, jednak po nieudanym manewrze gen. Mau okazał się na pierwszej linii i przyjął na siebie szereg uderzeń w walkach pod Hatamanen.▼
 
▲W [[bitwaBitwa podnad Shaherzeką Sha|bitwie podnad rzeką ShaheSha]] 4IV Korpus Syberyjski był początkowo w rezerwie Armii i przesuwał się za centrum walk, jednak po nieudanym manewrze gen. Mau okazałznalazł się na pierwszej linii i przyjął na siebie szereg uderzeń w walkach pod Hatamanen.
W [[bitwa pod Mukdenem|bitwie pod Mukdenem]] 4 Korpus Syberyjski był także w drugim rzucie. 3 marca [[1905]] Zarubajew zostaje dowódcą Korpusu Zbiorczego, sformowanego z oddziałów 1 i 4 Korpusu. Jedna część Korpusu broniła pozycji pod Tsuertunya, druga została podporządkowana gen. Mylow. 5 marca Korpus Zborny zostaje podporzadkowany dowódcy 2 Armii Mandżurskiej. Zarubajew po zwolnieniu ze stanowiska dowódcy Korpusu, czasowo pełnił obowiązki dowódcy 2. Armii. Z chwilą objęcia stanowiska dowódcy 2 Armii przez gen. Liniewicza, Zarubajew objął obowiązki czasowo pełniącego obowiązki dowódcy 1. Armii, do czasu objęcia stanowiska przez gen. Kuropatkina.▼
 
▲W [[bitwa pod Mukdenem|bitwie pod Mukdenem]] 4IV Korpus Syberyjski był także w drugim rzucie. 3 marca [[1905]] Zarubajew zostaje dowódcą Korpusu Zbiorczego, sformowanego z oddziałów 1I i 4IV Korpusu. Jedna część Korpusu broniła pozycji pod Tsuertunya, druga została podporządkowana gen. Mylow. 5 marca Korpus Zborny zostaje podporzadkowanypodporządkowany dowódcy 2 Armii Mandżurskiej. Zarubajew po zwolnieniu ze stanowiska dowódcy Korpusu, czasowo pełnił obowiązki dowódcy 2. Armii. Z chwilą objęcia stanowiska dowódcy 2 Armii przez gen. Liniewicza, Zarubajew objął obowiązki czasowo pełniącego obowiązki dowódcy 1. Armii, do czasu objęcia stanowiska przez gen. Kuropatkina.
Za zasługi w bitwach i osiągnięcia w wojnie Zarubajew był awansowany do stopnia generała adiutanta. Stopień generała piechoty otrzymał za walki pod Lyiaoyang, ze starszeństwem z 1 września 1904. Był odznaczony [[Order św. Jerzego|orderem św. Jerzego 4 stonia]], złotą bronią z dedykacją "za odwage".▼
 
▲Za zasługi w bitwach i osiągnięcia w wojnie Zarubajew byłzostał awansowany do stopnia generała adiutanta. Stopień generała piechoty otrzymał za walki pod Lyiaoyang, ze starszeństwem z 1 września 1904. Był odznaczony [[Order św. Jerzego|orderem św. Jerzego 4 stoniastopnia]], złotą bronią z dedykacją "za odwageodwagę".
W czasie wojny 1904-05 gen. Zarubajew wyróżniał się spośród innych generałów tej kampanii tym, że nie odbierał inicjatywy podwładnym, jego rozkazy były krótkie i konkretne, nie wtrącał się do spraw drobnych, spokojnie zachowywał się i śledził tok zdarzeń z których wyciągał wnioski. Cieszył się wielką popularnościa wśród podwładnych i szacunkiem wśród przełożonych. ▼
 
▲W czasie wojny 1904-05 gen. Zarubajew wyróżniał się spośród innych generałów tej kampanii tym, że nie odbierał inicjatywy podwładnym, jego rozkazy były krótkie i konkretne, nie wtrącał się do spraw drobnych, spokojnie zachowywał się i śledził tok zdarzeń z których wyciągał wnioski. Cieszył się wielką popularnościapopularnością wśród podwładnych i szacunkiem wśród przełożonych.
Po zakończeniu wojny 1904-05 jednostki 4 Korpusu były rozformowane. gen. Zarubaj 26 października. W 1905 roku został asystentem naczelnego dowódcy Jego Imperatorskiej Wysokości Wojk Gwardii i dowódcy Petersburskiego Okręgu Wojskowego, a od 31 grudnia także stałym członkiem Rady Obrony Państwa. W l. [[1906]] - [[1909]] był generalnym inspektorem piechoty. Powierzono mu przewodnictwo komisji ds. opracowania nowych metod szkolenia oficerów. Dowódca wojsk Gwardii i Petersburgu. wojskowych. powiat, a 31 grudnia. Ponadto, stałym członkiem Zarządu Educat. Obrony. Od 1906 do 1909 pełnił funkcję generalnego inspektora piechoty, któremu przewodniczy Komisja, która ma za zadanie po wojnie do opracowania szeregu środków zmierzających do poprawy siebie. 24 grudnia. [[1909]] został dowódcą Odeskiego Okręgu Wojskowego. Zmarł w [[Kisłowodsk]]u w dniu 10 czerwca [[1912]].▼
 
▲Po zakończeniu wojny 1904-05 jednostki 4IV Korpusu były rozformowane. gen. Zarubaj 26 października. W 1905 roku został asystentem naczelnego dowódcy Jego Imperatorskiej Wysokości WojkWojsk Gwardii i dowódcy Petersburskiego Okręgu Wojskowego, a od 31 grudnia także stałym członkiem Rady Obrony Państwa. W l. [[1906]] - [[1909]] był generalnym inspektorem piechoty. Powierzono mu przewodnictwo komisji ds. opracowania nowych metod szkolenia oficerów. Dowódca wojsk Gwardii i Petersburgu. wojskowych. powiat, a 31 grudnia. Ponadto, stałym członkiem Zarządu Educat. Obrony. Od 1906 do 1909 pełnił funkcję generalnego inspektora piechoty, któremu przewodniczy Komisja, która ma za zadanie po wojnie do opracowania szeregu środków zmierzających do poprawy siebie. 24 grudnia. [[1909]] został dowódcą Odeskiego Okręgu Wojskowego. Zmarł w [[KisłowodskKisłowodzk]]u w dniu 10 czerwca [[1912]].
== Bibliografia ==
{{bibliografia start}}
* W. F. Nowicki Wojennaja Encyklopedia wyd. SPb t. 10.
{{bibliografia stop}}
 
{{DEFAULTSORT:Zarubajew,Nikołaj}}
 
[[Kategoria:Rosyjscy generałowie]]
[[Kategoria:Uczestnicy wojny rosyjsko-japońskiej]]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Nikołaj_Zarubajew”