Wodnik (demon): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
styl
m
Linia 5:
Wodnik najczęściej ukazywał się pod postacią starca wysokości nieco ponad pół metra z rybimi, zabarwionymi na zielono oczami, pomarszczoną twarzą i długimi, rozczochranymi włosami oraz błoną pławną między palcami. Ubierał się zazwyczaj na czerwono i w taki sposób, że czasem trudno było go odróżnić od zwykłej, niskiej osoby ludzkiej. Gdziekolwiek stanął, zostawała po nim kałuża wody. Wodnik przybierał także postacie zwierząt wodnych, często pojawiał się na czele ławicy ryb jako największa z nich.
 
Wodnik topił przeprawiające się przez rzekę zwierzęta, a także ludzi wykazujących się szczególną niefrasobliwość (nieostrożnych amatorów kąpieli, zwłaszcza kąpiących się nocą) lub brakiembrak poszanowania dla miejsca zamieszkiwania wodnika. Prowokował ludzi rozwieszając na trzcinach kolorowe wstążki dla dzieci i świecidełka dla kobiet. Swoje ofiary wciągał na dno, choć czasami zadowalał się tylko nastraszeniem kąpiącego się przez podtopienie. Tonący wówczas znajdował się całkowicie w rękach wodnika i jego ratunek mógł za sobą pociągnąć więcej ofiar.
 
Aby zabezpieczyć się przed wciągnięciem na dno przez wodnika, składano mu ofiarę, topiąc zwierzę (np. kozła, konia lub krowę). Na [[Mazury|Mazurach]] popularnym było topienie w jeziorze raz do roku kury.
Linia 14:
 
Z wiarą w wodniki związany był zakaz kąpieli przed [[Noc Kupały|Nocą Kupały]], po której to kipiel w akwenach wodnych stawała się stosunkowo bezpieczna. W późniejszym okresie nadano temu symbolikę chrześcijańską - wówczas to św. Jan miał "chrzcić" wszystkie wody, przez co duchy wodne miały stawać się mniej agresywne.
 
===Zobacz też:===
*Opiekuńczy [[Genius loci|duch miejsca]]
 
=== Bibliografia ===