|
'''Władimir Wiktorowicz Sacharow''' (ur. [[20 maja]] [[1853]] -– zm. [[sierpień]] [[1920]] w pobliżu Karasu -Bazar [[Krym]] – [[Rosja|rosyjski]] wojskowy, [[generał]] kawalerii.
== Życiorys ==
Pochodził z rodziny szlacheckiej. Ukończył 2 Moskiewski Korpus Kadetow i 1 Pawłowską Szkołę Oficerską. Oficer od [[1871]]. Następnie ukończył Nikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w [[1878]]. Służył w sztabach 16 Dywizji Piechoty, w adiutanturze Armii. Uczestnik [[wojnaWojny rosyjsko-tureckatureckie|wojny rosyjsko-tureckiej 1877-78]], służył w Szkole Piechoty Junkrów w Rydze, w Konstantynowskiej Szkole Oficerskiej, w Oficerskiej Szkole Kawalerii . Od kwietnia 1886 komendant Jelizawietgrodzkiej Szkoły Kawalerii Junkrów . Od 6 stycznia 1891 szef sztabu 14 Dywizji Piechoty, od 18 marca 1891 szef sztabu Twierdzy Kronsztadzkiej.
Od maja 1893 dowódca 38 Władimirowskiego pułku dragonów, od 12 listopada 1897 szef sztabu 5 Korpusu Armijnego (KA), od 30 lipca 1899 szef sztabu Samodzielnego Korpusu Straży Granicznej. W czasie [[wojna rosyjsko-chińska|wojny rosyjsko chinskiej 1900-01]] dowódca Wojsk Północnej Mandżurii, od 16 lutego 1901 dowódca Amurskiego Oddziału Straży Granicznej, od maja 1901 dowódca 4 Dywizji Piechoty, od 29 listopada 1903 dowódca 1 Syberyjskiego KA. w [[wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japonskiej 1904-05]] od 5 kwietnia 1904 szef sztabu polowego Armii Mandżurskiej, po [[Bitwa nad rzeką Sha|bitwie nad rz. Sha]] od 18 listopada 1904 szef sztabu naczelnego dowódcy Wojsk Lądowych i Morskich na Dalekim Wschodzie. Wyróżniony złotą bronią z brylantami. Po [[bitwa pod Mukdenem|bitwie pod Mukdenem]] 17 marca 1905 zdjęty ze stanowiskai wyznaczony członkiem Aleksandrowskiego Komitetu Rannych. Od stycznia 1906 w dyspozycji naczelnego dowódcy Wojsk Lądowych i Morskich działających przeciw Japonii. Od 13 kwietnia 1906 w Sztabie Głównym Imperium Rosyjskiego, od 11 października 1906 dowódca 7 KA. 13 kwietnia 1908 mianowany generałem kawalerii.
W grudniu 1912 dowódca 11 KA, na czele którego rozpoczął [[I wojna światowa|I wojnę światową]] w składzie 3 Armii. Uczestnik [[bitwa galicyjska|bitwy galicyjskiej]], bitwy pod Rawą Ruską, [[bitwa pod Gorlicami|bitwy pod Gorlicami]], natarcia wojsk rosyjskich zakończonej jesienią 1915 osiągnięciem rubieży [[Pińsk]] -– [[Dyneburg]] -– [[Ryga]]. za zasługi bojowe wyróżniony [[Order św. Jerzego|orderem św. Jerzego]] 4 stopnia.
W okresie sierpień -– wrzesien 1915 generał gubernatot gubernii orenburskiej i ataman Wojsk Kozackich. Od 25 października 1915 dowódca 11 Armii w składzie [[Front Południowo-Zachodni (rosyjski)|Frontu Południowo-Zachodniego]]. W maju 1916 11 Armia brała udział w przygotowaniu natarciu na [[Dubno (Ukraina)|Dubno]] -– [[Brody (Ukraina)|Brody]] -– [[Złoczów]] i dalej na [[Rawa Ruska|Rawę Ruską]] i [[Lwów]]. 4 czerwca 11 Armia przeszła do natarcia. Na początku lipca gen. sacharow otrzymał zadanie nacierania w kierunku Brody -– Lwów. Natarcie rozpoczął 14 lipca. W walkach na rz. [[Styr]] 16-17 lipca odniósł zwycięstwo nad niemiecką Grupą Operacyjną gen. Georga von der Marwitha, odrzucił 1 Armię Austro-węgierską. W walkach nad rz. Styr 11 Armia wzięła do niewoli 13 tys. żołnierzy i zdobyła 30 dział. 20 lipca 11 Armia odrzuciła przeciwnika za rz. Lipa i wzięła do niewoli 11 tys. żołnierzy i zdobyła 10 dział. 25 lipca Sacharow forsował rz. Słoniewkę. w walkach pod Brodami wziął 11 tys. jeńców i zdobył 9 dział.Po tych walkach 1 Armia Ausrto-węgierska byla rosformowana. na jej miejsce z litwy ściągnięto niemiecki 1 KA. zgodnie z planem gen. [[Aleksiej Brusiłow|Brusiłowa]] 5 sierpnia 1916 Armia Sacharowa rozpoczęła nowe natarcie. w walkach pod Lwowem wzięła do niewoli 14 tys. jeńców i zdobyła 6 dział. 4 września natarcie Armii było ztrzymane ze wzgledu na odniesione straty. Armia została wsparta 3 Kaukaskim KA z rezerwy [[Front Zachodni (rosyjski)|Frontu Zachodniego]]. 16 września przeszła do natarcia, lecz zostało ono zatrzymane. W listopadzie 1916 po nieudanych działaniach w [[Dobrudża|Dobrudży]] gen. [[Andriej Medartowicz Zajonczkowskij|A. Zajonczkowskiego]] Sacharow został wysłany do Rumunii. Pod jego kierownictwem była tworzona [[Armia Dunajska]] która wcieliła [[Armia Dobrudzka|Armię Dobrudzką]] i korpusy z [[Front Północny (rosyjski)|Frontu Północnego]] i [[Front Północno-Zachodni (rosyjski)|Frontu Północno-Zachodniego]]. Po zajęciu przez wojska niemieckie [[Bukareszt]]u i rozbiciu wojsk rumuńskich został utworzony [[Front Rumuński]]. 12 grudnia 1916 gen. Sacharow został wyznaczony na pomocnika naczelnego dowódcy Frontu księcia [[Ferdynand I Hohenzollern-SigmaringenRumuński|Ferdynanda I]]. W skład Frontu weszła 9 Armia gen. [[Platon Aleksiejewicz Leczicki|P. A. Leczickiego]] i 6 armia gen. [[Afanasij Andriejewicz Curikow|A. A. Curikowa]] -– w którą weszły wojska byłej Armii Dunajskiej. W koncu 1916 wojska Frontu Rumuńskiego odeszły za rz. [[Seret]]. 7 stycznia 1917 działania Frontu Rumuńskiego (ok. 500 tys. żołnierzy) zostały zatrzymane. Front zajął pozycje na lini: [[Bukowina (kraina historyczna)|Bukowina]] -– Karpaty Mołdawskie, rzeki Seret i [[Dunaj]].
W czasie opracowywania planów wojny na 1917 Front Rumuński otrzymał zadanie wzięcia w kleszcze wojsk austro-węgierskich w rej. [[Fokszany]].
2 marca 1917 gen. Sacharow otrzymał od gen. [[Michaił Aleksiejew|Michaiła Aleksiejewa]] prośby o wsparcie wystapienia generałów do cara [[Mikołaj II Romanow|Mikołaja II]] o abdykacje. Zarządał aby przedstawionu mu odpowiedzi pozostałych wyższych dowódców zaangażowanych w tę sprawę. Po zaznajomieniu się z opiniami, wysłał 2 marca telegram do gen. [[Nikołaj Ruzski|Nikołaja Ruzskiego]] aby ten przekazał go imperatorowi.
Po [[rewolucjaRewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej 1917]] gen. Sacharow 2 kwietnia 1917 był odsunięty od dowodzenia Frontem rumuńskim i pozostał członkiem Aleksandrowskiego Komitetu Rannych. Pozostał w Rumunii. Później wyjechał na południe Rosji.
W czsie wojny domowej w 1918 był na [[Krym]]ie. W 1920 był schwytany i rozstrzelany przez bolszewików.
== Bibliografia ==
* A. K. Zalesskij, Prawitieli i wojennaczalniki. Wyd. WECZE Moskwa 2000.
| 