PCM: Różnice pomiędzy wersjami

Metoda polega na reprezentacji wartości chwilowej sygnału ([[próbkowanie|próbkowaniu]]) w określonych (najczęściej równych) odstępach czasu, czyli z określoną częstością, zwaną ''częstotliwością próbkowania''. Wartość chwilowa sygnału jest przedstawiana za pomocą 8 bitowego słowa kodowego, którego wartości odpowiadają wybranym przedziałom kwantyzacji logarytmicznej sygnału wejściowego. Przypisanie zakresu wartości analogowej jednej wartości cyfrowej, nazywany [[kwantyzacja|kwantyzacją]] sygnału, prowadzi do pewnej niedokładności ([[błąd kwantyzacji|błędu kwantyzacji]]). Im większa częstotliwość próbkowania i im więcej [[bit|bitów]] słowa kodowego reprezentuje każdą próbkę, tym dokładność reprezentacji jest większa, a tak zapisany sygnał jest wierniejszy oryginałowi. Często można dobrać tak częstotliwość próbkowania, by [[częstotliwość Nyquista]] (połowa częstotliwości próbkowania) była większa od najwyższej częstotliwości spośród [[składowa harmoniczna|składowych harmonicznych]] sygnału - co pozwala na bezstratną informacyjnie zamianę [[sygnał]]u [[sygnał analogowy|ciągłego]] na [[sygnał dyskretny|dyskretny]]. Liczba poziomów [[kwantyzacja (technika)|kwantyzacji]] jest zazwyczaj potęgą liczby 2 (ponieważ do zapisu próbek używane są słowa binarne) i wyraża się wzorem 2ⁿ, gdzie ''n'' to liczba bitów przeznaczona na pojedynczą próbkę.