Lucrezia Barberini: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4:
Była córką [[Taddeo Barberini]]ego, księcia Palestriny i bratanka [[papież]]a [[Urban VIII|Urbana VIII]] (pontyfikat 1623-1644), oraz jego żony [[Anna Colonna Barberini|Anny Colonny]], księżnej Paliano. Wychowywana była w klasztorze przez ciotki karmelitanki. W trakcie [[konklawe 1644]] donna [[Olimpia Maidalchini]] oferowała jej wujom [[kardynał]]om ([[Antonio Barberini|Antonio]] i [[Francesco Barberini (1597-1679)|Francesco]]) ślub swego syna [[Camillo Pamphili]] z Lukrecją w zamian za ich poparcie dla kandydatury jej szwagra, kardynała [[Innocenty X|Gianbattisty Pamphili]]. Choć kardynał Pamphili faktycznie został papieżem (jako Innocenty X) dzięki poparciu Barberinich, do ślubu Lukrecji nie doszło z uwagi na odmowę ze strony Camillo, a wkrótce potem nowy papież wszczął śledztwo przeciwko rodzinie Barberinich o nadużycia finansowe z okresu pontyfikatu Urbana VIII. Lukrecja wraz z ojcem Taddeo wyjechała wówczas do Francji. Tam 24 listopada 1647 jej ojciec zmarł w wieku 44 lat.
W 1648 Innocenty X ogłosił amnestię dla Barberinich, jednak do pełnego pojednania między nimi doszło dopiero w 1653. Wówczas kardynał Antonio Barberini, który zajął się dziećmi Taddeo po jego śmierci, powrócił wraz z nimi do Rzymu. Bracia Lukrecji otrzymali najwyższe zaszczyty - Carlo został kardynałem, a Maffeo odzyskał tytuł księcia Palestriny i ożenił się z wnuczką donny Olimpii. Krótko potem również Lukrecja została wydana za mąż.
Po śmierci męża Lukrecja do końca życia była tytułowana jako księżna-wdowa Modeny. Dożyła chwili, gdy w 1695 jej jedyny syn Rinaldo, po uprzedniej rezygnacji z kapelusza kardynalskiego, objął tron księstwa. Zmarła w wieku 70 lat.
| |||