W wyniku zwycięstwa w [[bitwa pod Kius|bitwie pod Kius]], [[Septymiusz Sewer]] we wrześniu [[194]] n.e. opanował [[Cylicja|Cylicję]]. Wkrótce pod [[Issos]] doszło do decydującego starcia w całej wojnie. Wojska [[Pesceniusz Niger|Pesceniusza]] Nigra w sile 40 000-50 000tys. ludzi zajęły pozycje na wzgórzu górującym nad stromą równiną. Mniej liczne ale bardziej doświadczone wojska Septymiusza Sewera dowodzone przez Anullinusa ustawiły się naprzeciwko wroga. Na tyłach obu armii znajdowały się obozy wojskowe. Atak rozpoczęli o świcie żołnierze Sewera, uderzając formacją [[testudo]] na pozycje Nigra położone na wzgórzu. Atak ten został odparty. Następnie wojska Nigra rozpoczęły marsz w dół zbocza spychając przeciwnika w kierunku obozu. W tym momencie rozpętała się gwałtowna burza, która osłabiła impet atakujących żołnierzy Nigra. Równocześnie jazda Sewera obeszła flanki przeciwnika, atakując go od tyłu. Sytuację zamieszania w szeregach wojsk Nigra wykorzystał Anullinus, który zaatakował od frontu. Atak z dwóch stron spowodował panikę w szeregach wojsk Nigra, z których tylko części udało się wyjść z okrążenia. Około 20 000tys. żołnierzy Nigra poległo podczas bitwy i w trakcie ucieczki do [[Antiochia|Antiochii]]. Los Pesceniusza Nigra dopełnił się w mieście. Cesarza pojmano, odcinając mu głowę, którą następnie odesłano do Sewera. W tym samym roku w ręce zwycięzców wpadło [[Bizancjum (miasto)|Bizancjum]], które na wieść o śmierci cesarza poddało się bez walki.
