Monetaryzm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 83.22.196.181 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Christophoros. |
→Historia współczesnego monetaryzmu: wykreślenie opinii "złe strony", które nie zostały wyszczególnione |
||
Linia 16:
Kolejne wątpliwości co do zasadności keynesizmu wywołała książka Miltona Friedmanna i [[Anna Schwartz|Anny Schwartz]] ''A monetary History of the United States, 1867-1960'', w której porównano efekty rozmaitych polityk monetarnych i ich długookresowy wpływ na gospodarkę [[Stany Zjednoczone|USA]]. Autorzy dowodzili, że we wszystkich przypadkach kryzysu, które miały miejsce w USA, inflacja i [[deflacja (ekonomia)|deflacja]] były zawsze powodowane polityką monetarną, a nie samym wzrostem lub spadkiem popytu. Wywołało to długotrwały spór monetarystów z keynesistami na temat tego, czy aktywna polityka monetarna może w ogóle mieć jakiś pozytywny wpływ na gospodarkę. Spór ten następnie rozwinął się w długofalową dyskusję na temat efektywności różnych form interwencjonizmu, który w końcu podzielił także samych monetarystów na zwolenników pełnego zakazu interwencjonizmu i zwolenników niektórych jego form, takich jak [[polityka fiskalna]] (podatkowa), czy administracyjne rozbijanie [[monopol]]i. Dyskusja ta trwa wśród ekonomistów praktycznie do dziś.
W latach [[Lata 80. XX wieku|80.]] keynesizm stracił swoją popularność i rolę wiodącej szkoły ekonomicznej przejął monetaryzm. Monetaryzm stał się także dobrą teoretyczną podbudową dla przeprowadzanych reform gospodarczych idących w kierunku zmniejszania interwencjonizmu, prywatyzacji i stabilnej polityki pieniężnej. W USA ideami monetaryzmu motywowane były przemiany gospodarcze zainicjowane przez [[Ronald Reagan|Ronalda Reagana]], a w Wielkiej Brytanii przez [[Margaret Thatcher]]. Sukcesy tych reform (choć miały też one swoje niepowodzenia
=== Zobacz też ===
| |||