Serwiusz Sulpicjusz Galba: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Belissarius (dyskusja | edycje)
→‎Oskarżenia i konsulat: drobne merytoryczne
Kategoria:Rzymscy namiestnicy Hiszpanii i Wodzowie rzymscy
Linia 1:
'''Serwiusz Sulpiciusz Galba''' sprawował urząd [[Konsul rzymski|konsula]] w [[Starożytny Rzym|Rzymie]] w roku 144 [[p.n.e.]]. ZasłynąlZasłynął z pogromieniarozgromienia [[Luzytania|Luzytanów]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]] w roku 150 p.n.e.
 
==Pierwsze kroki==
Za młodu służył jako [[Trybun wojskowy|trybun]] w II Legionie w [[Macedonia|Macedonii]], pod dowództwem [[Lucjusz Emiliusz Paulus Macedoński|Lucjusza Emiliusz Paulusa]], z którym się nawzajem nie znosili. Po pokonaniu wojsk [[Perseusz Antygonida|Perseusza]] w roku 167 p.n.e., gdy Paulus powrócił do Rzymu, Galba starał się przeszkodzić odbyciu przez swego adwersarza przysługującego mu [[triumf|triumfu]]; nie udało mu się tego osiągnąć, jakkolwiek jego wysiłki wywołały w Rzymie pewsnegopewnego rodzaju sensację.
 
==W Hiszpanii==
Jako [[pretor]] z roku 151 p.n.e. otrzymał [[Hispania|Hispanię]] (obejmującą cały [[Półwysep Iberyjski]], a więc dzisiejszą [[Hiszpania|Hiszpanię]] i [[Portugalia|Portugalię]]) jako swoją prowincję, gdzie trwała właśnie wojna ze zbuntowanymi plemionami [[Celtowie|Celtiberów]]. Po przybyciu na miejsce pospieszył z pomocą lojalnym wobec Rzymu plemionom będącym pod nieprerwanymnieprzerwanym naciskiem ze strony Luzytanów. Galbie udało się zmusić napastników do ucieczki, ale jego wyczerpane i niezdyscyplinowane wojsko nie było w stanie dobić przeciwnika; Luzytanie rychło otrząsnęli się, zawrócili i doszło do krwawego starcia, w którym Rzymianie stracili 7000 ludzi. Galba zebrał resztki swojej armii i sprzymierzeńców, po czym zamknął się na leża zimowe w obozie Conistorgis.
 
Wiosną roku 150 p.n.e. ponownie pomaszerował w głąb Luzytanii stosując zasadę spalonej ziemi. Luzytanie posłali doń posłów deklarując chęć zaprzestania działań zaczepnych i wiernego przestrzegania traktatów, jakie zawarli z Atiliuszem. Galba przyjął posłów przyjaźnie, wyraził żal, że tak fatalnie wszystko się potoczyło i pozornie zgodził się na ich propozycje. Obiecał Luzytanom osadzenie na żyznych ziemiach, gdzie nie będą więcej odczuwać głodu. Przekonał ich, że powinni opuścić swe siedziby i zgromadzić się (wraz z kobietami i dziećmi) w trzech wyznaczonych miejscach, gdzie zostaną poinformowani o nowych terytoriach pod zasiedlenie. Gdy Luzytanie wykonali jego polecenia, otoczył pierwszą grupę wojskiem, kazał wydać broń, a następnie zmasakrował niczego nie spodziewających się tubylców. W ten sam sposób postąpił z drugą i trzecią grupą. Bardzo niewielu Luzytanów uniknęło rzezi; był wśród nich niejaki Wiriatus, który pewnego dnia miał pomścić swój lud. Appian twierdził, że Galba, człowiek bardzo bogaty, był nadzwyczaj skąpy i nie cofał się przed kłamstwem, byle tylko wzbogacić się kosztem biednego plemienia, którego niedobitych członków sprzedał w niewolę.
 
==Oskarżenia i konsulat==
W roku następnym, gdy powrócił do Rzymu, [[Trybun ludowy|trybun]] [[Lucjusz Skryboniusz Libon]], oskarżył go o gwałt dokonany na Luzytanach; a [[Kato Starszy]], wówczas 85-latek, zaatakował go bezlitośnie na forum [[Concilium plebis|zgromadzenia ludowego]]. Galba, mimo że był powszechnie uznanym oratorem, nie miał nic do powiedzieniapowiedzenia na swoją obronę; W zamian przyprowadził przed zgromadzenie swoje dzieci i – błagając o litość – zyskał uniewinnienie.
 
Pomimo tego co się stało został wybrany konsulem na rok 144 p.n.e. wraz z [[Lucjusz Aureliusz Kotta|Lucjuszem Aureliuszem Kottą]]. Obaj konsulowie sprzeczali się w Senacie, który ma objąć dowództwo przeciwko Wiriatusowi w Hiszpanii. Poważne różnice zdań w Senacie doprowadziły do ostatecznej decyzji, że do Hiszpanie nie pojedzie żaden z nich, a [[Kwintus Fabiusz Maksimus Emilianus]], konsul w roku poprzednim.
Linia 26:
{{DEFAULTSORT:Galba, Serwiusz Sulpiciusz}}
[[Kategoria:Rzymianie]]
[[Kategoria:Wodzowie rzymscy]]
[[Kategoria:Rzymscy namiestnicy Hiszpanii]]