Hugo Riemann: Różnice pomiędzy wersjami

 

Riemann urodził się w miejscowości [[Grossmehlra]] koło [[Sondershausen]]. Studiował prawo oraz inne kierunki w Berlinie i Tybindze. Po uczestnictwie w wojnie francusko-niemieckiej, postanowił poświęcić swoje życie muzyce, studiował najpierw w konserwatorium w Lipsku. Następnie udał się do Bielefeld przez kilka lat jako nauczyciel, ale później powrócił do Lipska jako "Privatdozent" na Uniwersytecie. Riemann pojechał do [[Bydgoszcz|Brombergu]] w 1880 roku, ale latach 1881-90 był nauczycielem fortepianu i teorii w konserwatorium w Hamburgu. Piastował stanowisko w Wiesbaden (1890-95), ale w ostatecznie wrócił na uniwersytet w [[Lipsk]]. W 1901 r. został mianowany profesorem.

 

Oprócz pracy w charakterze nauczyciela, wykładowcy i kompozytora utworów pedagogicznych, Riemann był uznanym całym świecie autorem prac z zakresu muzykologii. Jego najbardziej znane utwory to Musiklexikon, kompletny słownik muzyki i muzyków, Handbuch der Harmonielehre, prace nad studium harmonii i Lehrbuch des Contrapunkts, podobne prace na kontrapunkt, z których wszystkie zostały przetłumaczone na język angielski i inne języki. Jednym z jego wynalazków, Tonnetz (siatka tonów) jest poprzednikiem nowoczesnej koncepcji przestrzeni dźwięków.

 

* Musikalische Logik. Hauptzüge der physiologischen und psychologischen Begründung unseres Musik-systems (Leipzig, 1873); zugleich als Dissertation Über das musikalische Hören (1874)

* Die Hülfsmittel der Modulation (Kassel, 1875)

* Die Phrasierung im Lichte einer Lehre von den Tonvorstellungen, in: ZfMw 1, 1918/19

 

* Ludwig van Beethoven, Streichquartett Es-Dur op.127

* Ludwig van Beethoven, Streichqartett B-Dur op.130, Streichquartett-Fuge B-Dur op.133

* Richard Wagner, «Kaisermarsch» WWV 104

 

* A. F. Christiani, The Principles of Expression in Pianoforte Playing (New York, 1885), als: Das Verständnis im Klavierspiel (Leipzig, 1886)

* F. A. Gevaert, Nouveau traité d´instrumentation (Paris/Brüssel, 1885), als: Neue Instrumenten-Lehre (Leipzig, 1887)

* Ch.-M. Widor, Technique de l´orchestre moderne (Paris/Brüssel, 1904), als: Die Technik des modernen Orchesters (Leipzig, 1904)

 

* Sinfonien der pfalzbayerischen Schule (Mannheimer Symphoniker), 3 Teile, 1902, 1906, 1907

* J. Schobert, Ausgewählte Werke, 1909

* Mannheimer Kammermusik des 18.Jh., 2 Teile, 1914/1915

 

* Alexander Rehding: ''Hugo Riemann and the birth of modern musical thought''. Cambridge: Cambridge University Press, 2003. ISBN 0-521-82073-1

 

{{DEFAULTSORT:Riemann, Hugo}}

[[Kategoria:Teoretycy muzyki]]

 

[[de:Hugo Riemann]]