Piotr Dunin Wolski: Różnice pomiędzy wersjami

W dowód uznania jego talentu dyplomatycznego Henryk Walezy mianował go w [[1574]], na sejmie koronacyjnym [[podkanclerzy koronny|podkanclerzym koronnym]], a następnie [[Stefan Batory]] [[kanclerz wielki koronny|kanclerzem wielkim koronnym]] w [[1576]] i [[biskupi przemyscy|biskupem przemyskim]]. Wkrótce potem złożył pieczęć kanclerską na ręce [[Jan Zamojski|Jana Zamojskiego]], i nie mając jeszcze zatwierdzenia papieskiego na diecezję przemyską, otrzymał nominację na [[diecezja płocka|biskupstwo w Płocku]], gdzie jego rządy trwały od 5 lipca [[1577]] r. aż do śmierci, 28 sierpnia [[1590]] r.

 

 

Jako biskup płocki dwukrotnie przeprowadził synod diecezjalny w [[Płock]]u i [[Pułtusk]]u ([[1586]] i [[1589]]), które przyczyniły się do recepcji reformy podjętej na [[sobór trydencki|soborze trydenckim]] w diecezji płockiej. Wybudował pałac biskupi w [[Wyszków|Wyszkowie]] ([[1589]]); odnowił kolegiatę w [[Pułtusk]]u.

[[Kategoria:Urodzeni w 1531]]

[[Kategoria:Zmarli w 1590]]