Ireneusz (Bekisz): Różnice pomiędzy wersjami

W [[1914]] ukończył seminarium duchowne w [[Chełm]]ie. 1 sierpnia [[1916]] przyjął święcenia kapłańskie jako kapłan żonaty. Został skierowany do pracy w prawosławnym ordynariacie polowym armii rosyjskiej oraz w [[Sobór Przemienienia Pańskiego w Lublinie|soborze Przemienienia Pańskiego w Lublinie]]. Między rokiem [[1919]] i [[1926]] był kolejno proboszczem parafii w Huszczy, Liszniówce, Bielskim i Policy. Od [[1928]] do [[1934]] pełnił funkcję dziekana II dekanatu powiatu sarneńskiego, następnie dekanat kamieńsko-kaszyrskiego. Za swoją pracę duszpasterską otrzymał kolejno prawo noszenia kamiławki ([[1928]]), złoty krzyż ([[1929]]) i godność protojereja ([[1934]]). Od [[1935]] zasiadał w konsystorzu [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny|Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego]]. Od roku następnego był dziekanem III dekanatu w powiecie pińskim. W [[1938]] mianowany proboszczem parafii w [[Łuniniec|Łunińcu]] i dziekanem dekanatu łuninieckiego.

 

 

W [[1960]] przeniesiony do [[Diecezja Nowej Anglii|diecezji Nowej Anglii]] z tytułem arcybiskupa [[Boston]]u i Nowej Anglii. Pięć lat później, po śmierci metropolity Leoncjusza, pełnił obowiązki ''[[locum tenens]]'' Metropolii. 23 września tego samego roku XII Wszechamerykański Sobór wybrał go na nowego metropolitę całej Ameryki i Kanady. Tytuł ten został w [[1970]] potwierdzony przez [[Rosyjski Kościół Prawosławny]] w momencie nadania Metropolii statusu Kościoła autokefalicznego.