Magnencjusz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
TXiKiBoT (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: uk:Магненцій
AlohaBOT (dyskusja | edycje)
m Link tożsamy z tekstem linka
Linia 4:
[[Cesarze rzymscy|cesarz rzymski (uzurpator)]] od [[18 stycznia]] [[350]] do [[11 sierpnia]] [[353]].
 
Jego ojciec był [[Brytowie|Brytem]], a matka [[Frankowie|Frankijką]]. Jego żoną była [[Justina]], późniejsza żona [[Walentynian I|Walentyniana I]]. Był [[komes]]em w dwóch legionach - Joviani i Herculiani. Cudem uniknął zamordowania przez żołnierzy (z inspiracji cesarza [[Konstans (cesarz rzymski)|Konstans]]a). Wywołał bunt legionów. Kiedy cesarz Konstans dowiedział się o buncie, uciekł do miasta Helena w [[Pireneje|Pirenejach]]. Jednak ludzie Magnecjusza doprowadzili do jego śmierci w styczniu [[350|350 roku]]. Uzyskując pełnię władzy na zachodzie Magnenjusz obwołał się [[Cesarze rzymscy|cesarzem rzymskim]] w 350 roku. Nowy cesarz, [[Konstancjusz II|Konstancjusz II]] zastanawiał się, czy walczyć z [[Persowie|Persami]] na wschodzie, czy z buntem Magnencjusza. Siostra Konstancjusza zaproponowała, by cesarzem ogłosić również [[Vetranio]] - stało się tak [[1 marca]] 350 roku. Rozmowy między Vetranio i Konstancjuszem nie przebiegały prawidłowo. Wojska ich spotkały się [[25 grudnia]] 350 roku. Konstancjusz przekonał legiony i samego Vetranio, by uznali go za prawowitego i jedynego cesarza.
 
Do [[3 lipca]] 353 roku Konstancjusz pozostawał w Mediolanum (ob. [[Mediolan]]), później pomaszerował na Galię. Stoczył bitwę z wojskami Magnencjusza. Magnencjusz przegrał i uciekł do Lugdunum (ob. [[Lyon]]), gdzie jego żołnierze chcieli go poddać prawowitemu cesarzowi.