Lew Kamieniew: Różnice pomiędzy wersjami

 

Urodził się w rodzinie [[Żydzi|żydowskiego]] maszynisty kolejowego, który później ukończył studia inżynieryjne. W [[1900]] poślubił siostrę [[Lew Trocki|Lwa Trockiego]] Olgę Bronsztejn (pod koniec życia żonaty z Tatianą Glebową). Z powodu udziału w demonstracji studenckiej [[13 marca]] [[1902]] aresztowany, usunięty ze studiów prawniczych i wysłany do [[Tbilisi]] (wtedy ''Tyflis''), gdzie przystąpił do kółek socjaldemokratycznych. W [[1902]] roku, w [[Paryż]]u, poznał [[Włodzimierz Lenin|Lenina]], z którym następnie udał się do [[Szwajcaria|Szwajcarii]]. Uczestniczył w [[Rewolucja 1905 roku|rewolucji 1905 roku]]. W [[1908]] przybył do [[Genewa|Genewy]], gdzie wraz z Leninem i [[Grigorij Zinowjew|Zinowjewem]] redagował pismo ''Proletariusz'' (''Пролетарий''). Razem stanowili ścisłe kierownictwo ruchu bolszewickiego, tzw. ''trojkę''. W [[1914]] roku został aresztowany i [[zesłanie|zesłany]] na [[Syberia|Syberię]], skąd został uwolniony przez [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucję lutową]]. [[9 lipca]] [[1917]] dobrowolnie oddał się w ręce władz, które usiłowały aresztować przywódców bolszewickich; wkrótce uwolniony; rzecznik idei "jednolitego rządu socjalistycznego" w koalicji z [[eserowcy|eserami]] i [[mienszewicy|mienszewikami]], przeciwstawiał się idei zbrojnego powstania. Wkrótce po rewolucji usunięty z KC i czołowych stanowisk, ale później przywrócony. Przez krótki czas po zwycięstwie bolszewików w [[październik]]u był przewodniczącym Centralnego Komitetu Wykonawczego, czyli tytularną głową państwa. Ustąpił po kolejnym spięciu z Leninem i zastąpiono go [[Jakow Swierdłow|Jakowem Swierdłowem]].