Neoterycy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
błąd merytoryczny
Kbsc (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Linia 1:
'''Neoterycy''' (od [[gr.]] ''hoi neoteroi poietai'', dosłownie "poeci młodsi") - to termin oznaczający grupę młodych poetów rzymskich działających w połowie I wieku p.n.e.
 
Neoterycy zerwali z rzymską tradycją wielkich [[epos]]ów historycznych. Wzorując się na poezji [[hellenizm|hellenistycznej]], zwłaszcza aleksandryjskiej, preferowali utwory niewielkich rozmiarów (epigramy, fraszki, krótkie scenki, pieśni weselne i żałobne, epylliony - małe poematy epickie), lecz wycyzelowane do perfekcji (np. jeden z nich, [[Helwiusz Cynna]], pracował przez dziewięć lat nad [[epylion]]em zatytułowanym "Smyrna"). Znamienne było przyjęcie zasady konstruowania poezji na wzór [[Kallimach z Cyreny|Kallimach]]a. Pisali najczęściej o przeżyciach osobistych, szczególnie miłości. Charakteryzowali się uczonością - mitologiczną, geograficzną, literacką. W epyllionach mitologicznych przedstawiali mało znane mity. Poematy nie przekraczały 500 wersów.
 
Przywódcą nowej szkoły był Publiusz Waleriusz Katon, którego dzieła nie zachowały się. Jedynym przedstawicielem neoteryków, którego utwory znamy, jest [[Katullus]]. Z innych (jak np. Helwiusz Cynna, Licyniusz Kalwus i Warron z Ataksu) zachowały się najwyżej kilkuwersowe fragmenty.