Karabin przeciwpancerny PTRS: Różnice pomiędzy wersjami

Produkcję PTRS rozpoczęto w 1941 roku w zakładach w [[Tuła|Tule]]. Skomplikowana konstrukcja i konieczność ewakuacji tulskich zakładów do [[Saratów|Saratowa]] spowodowała że do końca roku wyprodukowano zaledwie 77 sztuk PTRS. W następnym roku powstało ich 63 808 ale skala produkcji była zdecydowanie mniejsza niż w przypadku PTRD (184 800 egz. w 1942 roku). Produkcję PTRS zakończono w styczniu [[1945]] roku.

 

 

Wyprodukowane karabiny przeciwpancerne PTRS były dostarczane jednostkom [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. W [[1941]] roku w każdym [[pułk]]u piechoty utworzono [[kompania|kompanię]] karabinów przeciwpancernych składająca się z trzech [[pluton (wojsko)|plutonów]]. Łącznie w kompanii służyło 79 ludzi uzbrojonych w 27 karabinów przeciwpancernych PTRS (lub PTRD). Wiosną [[1942]] roku dodatkowe kompanie karabinów przeciwpancernych (16 karabinów ppanc) utworzono na poziomie batalionów pułków piechoty. W ten sposób każdy pułk piechoty posiadał 75 karabinów przeciwpancernych (rzeczywiste stany tej broni były z powodu strat najczęściej niższe). Jednocześnie dodatkową kompanię karabinów przeciwpancernych (36 karabinów ppanc) utworzono w [[dywizja|dywizyjnym]] batalionie przeciwpancernym. Dodatkowo utworzono [[korpus (wojsko)|korpuśne]] bataliony przeciwpancerne wyposażone w 72-108 karabinów przeciwpancernych. Powstało także wiele samodzielnych kompanii karabinów przeciwpancernych używanych jako jednostki wzmocnienia.

[[de:Simonow PTRS-41]]

[[en:PTRS-41]]

[[fr:PTRS-41]]

[[ko:PTRS-41]]