Teoria przejść fazowych: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
zamiana słowa 'większej' na 'mniejszej' |
znamy jedną trzeciego rodzaju :] |
||
Linia 21:
[[Witalij Ginzburg|Witalija Ginzburga]] i [[Lew Landau|Lwa Landaua]]. Wyróżnia się obecnie dwa rodzaje przejść fazowych:
* '''przejścia fazowe nieciągłe''' – kiedy pierwsza pochodna [[entalpia swobodna|entalpii swobodnej]] G jest nieciągła (doznaje skoku), zaś sama funkcja G ma osobliwość w postaci ostrza. Dla fazy o wyższym parametrze uporządkowania minimum G jest realizowane za pomocą innej gałęzi krzywej G niż dla fazy o niższych wartościach tego parametru. Obie gałęzie są zszyte w punkcie przejścia fazowego tworząc ostrze. Ponieważ pochodna [[funkcjonał]]u G przy zmianie temperatury to [[ciepło właściwe]], mamy zatem do czynienia z nieciągłością tej wielkości co oznacza, że w trakcie przejścia następuje wydzielanie się energii, tak zwanego [[utajone ciepło przejścia|utajonego ciepła przejścia]]. Typowymi przykładami takich przejść są zjawiska związane z [[topnienie]]m czy [[krzepnięcie]]m substancji, zjawiska [[parowanie|parowania]], [[wrzenie|wrzenia]], itp. Także przejścia fazowe [[ferromagnetyk]] – [[paramagnetyk]] w obecności zewnętrznego [[pole magnetyczne|pola magnetycznego]] są przejściami tego rodzaju.
* '''przejścia fazowe ciągłe''' – w tym przypadku funkcja G jest ciągła i posiada także ciągłe pochodne pierwszego rzędu co sprawia, że z przejściem nie jest związana żadna nieciągłość w [[ciepło właściwe|cieple właściwym]], a tym samym brak ciepła utajonego przejścia. Jednak druga lub któraś z wyższych pochodnych jest nieciągła (do chwili obecnej
== Co ma wpływ na przejście fazowe ==
Linia 31:
Z identyczną sytuacją mamy do czynienia w kwantowej teorii pola, gdzie dzięki [[renormalizacja|procedurze renormalizacyjnej]] uniezależniamy się od tzw. parametrów obcięcia. Można stwierdzić, że efektywna [[teoria pola (fizyka)|teoria pola]] (jak zrenormalizowana [[elektrodynamika kwantowa|QED]] lub [[chromodynamika kwantowa|QCD]]) jest w istocie opisem układu pola w punkcie krytycznym.
{{Przypisy}}
== Zobacz też ==
| |||