Stanisław Lanckoroński (starosta małogoski): Różnice pomiędzy wersjami

* [[1638]] – otrzymał starostwo małogoskie dzięki cesji matki<ref>W roku [[1624]] Samuel Lanckoroński otrzymał dla swej żony, Zofii Firlej z [[Dąbrowica (powiat lubelski)|Dąbrowicy]], prawo wspólności na starostwie małogoskim</ref>; prowadził spór o granice starostwa z okoliczną szlachtą i z proboszczem małogoskim,

* [[1639]] – zaorał 44 zagony plebańskie położone po lewej stronie drogi prowadzącej z [[Małogoszcz]]a do [[Kozłów (województwo świętokrzyskie)|Kozłowa]]. Polecił swym poddanym rozkopać w ośmiu miejscach drogę i zaorać ją. Obszar ten zagrodził żerdziami i zasiał na nim [[żyto]]<ref>tereny te wchodziły pierwotnie w skład starostwa, a dostały się w ręce proboszczów małogoskich w drodze nadań, zdaniem starosty nieprawnych</ref>. Sprawa znalazła się przed [[Sąd grodzki (historia)|sądem grodzkim]] w [[Chęciny|Chęcinach]]. Proboszcz małogoski nie odzyskał już zajętych przez starostę zagonów. Starosta Stanisław Lanckoroński zamierzał też zlikwidować istniejący podział Małogoszcza<ref>W roku [[1342]] król [[Kazimierz III Wielki|Kazimierz Wielki]], wynagradzając usługi oddane [[Kuria Rzymska|Kurii Rzymskiej]] przez plebana małogoskiego [[Jan z Buska|Jana z Buska]], ofiarował mu południowo-zachodnią część Małogoszcza rozciągającą się pomiędzy drogą [[Lasochów|lasochowską]] a [[Kozłów (województwo świętokrzyskie)|kozłowską]]; od chwili tego nadania proboszczowie małogoscy byli współgospodarzami miasta</ref>. Egzekwował nawet wbrew woli proboszcza czynsze od mieszczan, których domy stały na terenie kościelnym<ref>w części plebańskiej miasta z poparciem [[Samuel Lanckoroński|Samuela Lanckorońskiego]] mieszczanie pobudowali w latach 1624-1638 aż 18 domów</ref>. Tak jak jego ojciec był zainteresowany rozwojem i bogaceniem się miasta, bowiem dzięki większej liczbie mieszkańców, a szczególnie rzemieślników, wzrastały też dochody starostwa.

* [[1648]] – uczestniczył w [[Wolna elekcja|elekcji]] [[Jan II Kazimierz Waza|Jana Kazimierza]],

* [[1649]] – probostwo małogoskie objął jego brat [[Wespazjan Lanckoroński]], jako [[koadiutor]] zmarłego Jakuba Chrostkowica<ref>Funkcję proboszcza małogojskiego [[Wespazjan Lanckoroński]] sprawował w latach [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] ([[Szwedzi]] dwukrotnie przechodzili przez Małogoszcz); około roku [[1669]], kiedy Wespazjan postąpił na [[Biskupi kamienieccy|biskupstwo kamienieckie]], proboszczem małogoskim został [[Zbigniew Jan Lanckoroński|Zbigniew z Brzezia Lanckoroński]]</ref>.

* umarł w roku [[1650]]

* E. Kosik, Starostwo niegrodowe małogoskie od XV do końca XVIII, "Studia Historyczne", R. 19, 1976, z. 4, s. 511 i nn.