Teatr Miejski w Świdnicy: Różnice pomiędzy wersjami
Adamfularz (dyskusja | edycje) utw. hasła. Prawa autorskie przekazano poprzez email. |
(Brak różnic)
|
Wersja z 13:39, 26 paź 2010
Teatr Miejski w Świdnicy to obecnie nieczynny wielodziałowy teatr regionalny. Przed II wojną światową miasto Świdnica było siedzibą Teatru Krajowego w Świdnicy, a Państwowy Teatr Świdnica działał do ok. 1951 roku.
| Typ teatru |
wielodziałowy, operowo-muzyczny |
|---|---|
| Założyciel |
{{{założyciel}}} |
| Data powstania |
1822 |
| Data zamknięcia |
1944 |
| Państwo | {{{państwo}}} |
| Lokalizacja |
ul. Rynek 45 |
Historia powstania
Istniejący po dzień dzisiejszy Świdnicki Teatr Krajowy został wybudowany w roku 1822. Poważnej przebudowie uległ w roku 1882 oraz w latach 60. XX wieku. Początkowo, od 1822 funkcjonował jako teatr miejski, obsługiwany na zasadzie impresaryjnej.
Rozwój po 1933 roku
Po dojściu do władzy neonazistów w roku 1933 funkcjonował jako teatr krajowy – Landestheater Schweidnitz, wystawiając głównie opery, teatr muzyczny. Spektakle wystawiano do 1944 roku- kiedy to powołano aktorów do wojska.
Wrażenia widzów opisywał na łamach wspomnień jeden z byłych mieszkańców Świdnicy. Jako nastolatek odwiedził on w Świdnicy, poza rozlicznymi sztukami teatralnymi, takie opery i operetki jak „Moja siostra i ja“ (27. 9.42), „Schäfchen zur Linken“ (28.9.42), „Paganini“ (10.10.42), „Die Rosenkönigin“ (13.11.42); „Trubadur“ (29.1,43); „Der Waffenschmied“ (3.3.43); „Miłość od pierwszego wejrzenia“ (13.3.43); „Baron cygański“ (28.3.43); „Drei alte Schachteln“ (17.4.43). W mieście funkcjonowała także amatorska orkiestra kameralna.
W sezonie 1938/39 trwającym 7,5 miesiąca wystawiono 297 przedstawień, na co złożyło się: 137 sztuk teatralnych,148 operetek, 12 występów gościnnych i innych.
Po 1945 roku
W okresie rządów polskich na krótko funkcjonował w Świdnicy teatr zawodowy Państwowy Teatr Świdnica, do ok. 1951 roku. Dziś zaś teatr jedynie bardzo rzadko oferuje przedstawienia na zasadzie impresariatu. Niedawno przebudowano go na zwykłą salę teatralną, zakrywając kanał operowy (orkiestron), co może uniemozliwić wystawianie oper.
Głosy krytyków
Teatr w Świdnicy podawany jest w opracowaniu ekonomisty kultury A. Fularza jako przykład upadku sztuk performatywnych na Dolnym Śląsku po 1945 roku. A. Fularz proponował jego wskrzeszenie jako teatru impresaryjnego. Zauważał, że życie kulturalne, oferta instytucji kultury w Świdnicy jest tylko szczątkiem oferty sprzed okresu II wojny światowej. Gdyby Świdnica miała ofertę kultury porównywalną z miastami czeskimi i niemieckimi, w tutejszym teatrze oferowanoby poza 100-200 spektaklami teatralnymi rocznie zapewne także opery czy musicale.
Świdnicka Opera Kameralna
Operę w Świdnicy po 1989 roku próbowano ożywiać wielokrotnie, m.in. próbował tego dokonać dyrektor artystyczny Jan Adamus, próbując stworzyć Świdnicką Operę Kameralną na zasadzie impresaryjnej.
Literatura
Horst Adler, Schweidnitz im Jahre 1939, Materialien zu einer Stadtgeschichte, TR 1/2004, oraz inne prace autora: on - line: www.schweidnitz.net/