Duduk: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
gasparyan, nazwisko oryginalne w transkrypcji na angielski i tak w wikipediii
m Poprawa pisowni nazwiska (takie widnieje na płycie pt. "Sound of Duduk")
Linia 2:
'''Duduk''' – [[instrument dęty]] drewniany, pochodzący z [[Armenia|Armenii]]. Brzmienie zbliżone do [[wiolonczela|wiolonczeli]] i [[saksofon|saksofonu]].
 
Bardzo popularny na terenie [[Bliski Wschód|Bliskiego Wschodu]]. W samej Armenii istnieją specjalistyczne uczelnie wyższe kształcące jedynie na tym instrumencie. Popularny w muzyce filmowej [[lata 90. XX wieku|lat 90. końca XX]] i początku [[XXI wiek]]u. Duduk wykorzystano m. in. w ścieżkach dźwiękowych filmów ''[[Ostatnie kuszenie Chrystusa (film)|Ostatnie kuszenie Chrystusa]]'', ''[[Gladiator]]'' oraz ''[[Król Artur]]''. Niekwestionowanym i najwybitniejszym mistrzem tego instrumentu jest [[DjivanJivan GasparyanGasparian]]. Jego brzmienie zbliżone jest do saksofonu i wiolonczeli. Duduk posiada ponad 1500-letnią tradycję, i choć najpewniej swoje pochodzenie zawdzięcza Ormianom to jest także ważnym elementem kultury tureckiej, gruzińskiej i azerskiej.
 
Duduk to cylindryczny instrument wykonany z drewna morelowego i zazwyczaj mierzy 28, 33, lub 40 cm długości. Jest na nim 8 lub 9 dziurek i 1 otwór zakrywany kciukiem, dzięki któremu następuje zmiana oktawy. Trzcina będąca rodzajem ustnika znana też jako ramish lub yegheg w Armenii ma zazwyczaj długość 9-14 cm i jest otoczona cienką elastyczną drewnianą obręczą wraz z zatyczką na ustnik zwisającą wzdłuż instrumentu w czasie gry. Trzcina z której wykonany jest ustnik rośnie obficie wzdłuż brzegów rzeki Arax.