|
}}
'''Charles Dunbar Burgess King''' (1875–1961) – [[Liberia|liberyjski]] polityk i prezydent pochodzenia [[Kreole|kreolskiego]] z [[Sierra Leone]]. Był członkiem [[Prawdziwa Partia Wigów|Prawdziwej Partii Wigów]] i z jej ramienia w latach 1920-1930 piastował stanowisko [[Prezydent Liberii|17. prezydenta Liberii]] od 1920 do 1930 roku.
==Życiorys==
King studiował prawo i rozpoczął karierępracę zawodową w [[Sąd Najwyższy Liberii|Sądzie Najwyższym Liberii]], by później pracowaćpracował w Departamencie Stanu swojego kraju. Na przełomie wieków został Prokuratorem Generalnym, za rządów [[prezydent Liberii|prezydenta]] [[Arthur Barclay|Arthura Barclaya]] (1904–12), azostał następnieProkuratorem SekretarzemGeneralnym, Stanua następnie, za [[Daniel E. Howard|Daniela Howarda]] (1912–20), Sekretarzem Stanu. Uczestniczył w rokowaniach pokojowych, kończących [[I wojna światowa|I wojnę światową]] i był jednym z sygnetariuszysygnatariuszy [[Traktat wersalski|traktatu wersalskiego]].<ref name=liberiapastandpresent>{{cytuj stronę|url=http://www.liberiapastandpresent.org/KingResignation.htm|tytuł=liberiapastandpresent.org|data dostępu=31.10.2010|język=en}}</ref>.
WKiedy trakcie przebywaniaprzebywał na konferencji pokojowej, w maju 1919 roku został wybrany na prezydenta w maju 1919 roku.<ref name=liberiapastandpresent/>.
===Prezydentura (1920–1930)===
King został zaprzysiężony 1 stycznia 1920 roku. Jego dziesięcioletnia kadencja była tłemokresem, dlaw wieluktórym miało miejsce wiele przełomowych, jak również skandalicznych wydarzeń w historii Liberii.
====Negocjacje w sprawie pożyczki====
Na początku lat 20-ych. XX wieku kryzys finansowy Liberii pogłębił się do takiego stanustopnia, że prezydent King zaordynowałpowołał stworzenie komisjikomisję, która miała się udać do [[USA|Stanów Zjednoczonych]] celem reorganizacji długu. Delegacja dotarła do [[Waszyngton]]u w marcu 1921 roku, krótko po zaprzysiężeniu prezydenta [[Warren Harding|Warrena Hardinga]]. W owym czasie [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongres]] zawiesiłwstrzymał wydawanieudzielanie wszelkich pożyczek zagranicznych oraz przedłużeńich tychżeprolongat, jednakże zdzięki racjiprzychylnemu przychylnościstanowisku [[Departament Stanu USA|departamentuDepartamentu stanuStanu USA]] podjęto negocjacje, które trwały do października 1921 roku i zakończyły się przyznaniem przez departament stanu kredytu w wysokości 5 milionów [[dolar]]ów.
RządWkrótce USA,potem tymkwestię razempożyczki poddla przywództwemLiberii Hardingaprezydent wprowadziłHarding ponowniepoddał pod obrady Kongresu<ref>PodczasBył [[Ito wojnajuż światowa|Idrugi wojnywniosek światowej]]Liberii rządw Liberiitej wystąpiłsprawie. zZ identyczną prośbą rząd Liberii występował do gabinetu prezydenta [[Woodrow Wilson|Woodrowa Wilsona]].</ref> napodczas wokandę[[I kwestięwojna pożyczkiświatowa|I dlawojny Liberiiświatowej]].</ref>. Kongres przychylił się do prośby, jednakże odrzucił ją [[Senat Stanów Zjednoczonych|senatSenat]], co zaowocowałowywołało obawamiobawy liberyjskiej delegacji, względemczy planówich Brytyjczykówkraj izdoła Francuzówobronić cosuwerenność dow suwerennościobliczu ichekspansji krajukolonialnej Brytyjczyków i Francuzów.
====Firestone Rubber Company====
W 1926 roku amerykańska [[Firestone Tire and Rubber Company|Firestone Rubber Company]] rozpoczęła import liberyjskiej gumy na podstawie koncesji wydanej przez gabinet Kinga w tym samym roku, przyznającej firmie 1 milion akrów liberyjskiej ziemi na uprawę [[kauczukowiec|kauczukowców]], surowca do produkcji gumy. EkonomiaWkrótce gospodarka całego kraju szybko popadła w całkowite uzależnienie od działań kompaniikorporacji, przez co kraj bywał nazywany "Kolonią Firestone'a" ([[język angielski|ang.]] ''Firestone Colony'').<ref name=liberiapastandpresent/>. DziękiZ drugiej strony dzięki działaniom amerykanówAmerykanów Liberia wreszcie uzyskała upragnioną pożyczkę 5 milionów dolarów, co pozwoliło rządowi skonsolidować zadłużenie i sfinansować wiele udogodnieńinwestycji publicznych.
====Wybory prezydenckie 1927 roku====
W 1927 roku King ponownie stanął do wyborów, najego przeciwprzeciwnikiem Thomasabył FaulkneraThomas Faulkner. Według oficjalnych źródełdanych King otrzymał 600 000 głosów,<ref name=guinness/>, co było zaskakującym wynikiem, gdyż Liberia w owym czasie posiadała jedynie 15 000 zarejestrowanych głosującychwyborców. Wynik ten został zarejestrowany w 1982 roku w "''[[Księga rekordów Guinnessa|Księdze rekordów Guinnessa]]"'' jako [[Wybory pokazowe|najbardziej sfałszowane wybory]] w historii<ref name=guinness>{{cytuj książkę|tytuł=Księga Rekordów Guinnessa 1982|rok=1981|isbn=0806902256}}</ref>.
====Afera niewolnicza====
Po przegranych wyborach Faulkner oskarżył członków Partii Prawdziwych Wigów o sprzedawaniezawieranie kontraktowychfikcyjnych umów o pracę z robotnikami i następnie sprzedawanie pracownikówich w niewolę. [[Liga Narodów]] stworzyłapowołała komisję pod przywództwem brytyjskiego prawnika Cuthberta Christy'ego mającamającą na celu potwierdzeniezbadanie zarzutów Faulknera. Aby zmusić Liberię do zaakceptowaniaumożliwienia pracy komisji, prezydent USA [[Herbert Hoover]] zawiesił oficjalnestosunki kontaktydyplomatyczne z tym krajem.
W 1930 roku Liga Narodów opublikowała informacjewyniki dochodzenia pod nazwą "Raportu Christy'ego". Dochodzenie potwierdzało wiele z zarzutów Faulknera, wskazując na uwikłanie w aferę wielu wysoko postawionych członków rządu, w tym [[Wiceprezydenci Liberii|wiceprezydenta]] [[Allen Yancy|Allena Yancy'ego]]. Dowiedziono, że rząd posiłkowałkorzystał sięz pracy przymusowymiprzymusowych pracownikamirobotników przy wykonywaniuprowadzeniu niektórych budówinwestycji publicznych (np. dróg w interiorze). NiektóreU zeniektórych szczepówz praktykowałyplemion okresowepanowała poddaństwoteż praktyka poddaństwa w gospodarstwie domowym, którektóra mogłoteż mogła być uważaneuznana za niewolnictwoformę niewolnictwa.
"Raport Christy'ego" konkludował:<ref name=liberiapastandpresent/>
*Niewolnictwo, jako zdefiniowanyzjawisko zdefiniowane w Konwencji Antyniewolniczej, nie występowało w Liberii.
*Transporty robotników do [[Bioko|Fernando Po]] oraz [[Gabon]]u mogły zostać uznane za działania mające na celu zniewolenie, z powodu sposobu ich przeprowadzania.
*Osoby sprawujące oficjalne stanowiska nielegalnie angażowały sięuczestniczyły w procederprocederze rekrutacyjnyrekrutacyjnym z użycieużyciem [[Armed Forces of Liberia|Sił Pogranicznych Liberii]].
*Nie tylko rząd Liberii czerpał opłaty z przymusowej pracy, ale zamieszane były także firmy zewnętrzne (vide Firestone).
Ze względu na zarzuty, zarówno King, jak i wiceprezydent Yancy podali się do dymisji, chcąc uniknąć [[impeachment]]u oraz procesu.
===Po rezygnacji===
King zrezygnował z działalności politycznej i zajął się prywatnąuprawą plantacjąkauczukowców gumyna prywatnej plantacji. W latach 1940-ych40. XX wieku, za czasów prezydentury [[William Tubman|Williama Tubmana]], odzyskał dobre imię i był szanowanym mężem stanu, zajmującym wiele funkcji publicznych.<ref name=liberia2>{{cytuj stronę|url=http://www.liberiapastandpresent.org/Presidents.htm#King resigned|tytuł=liberiapastandpresent.org|data dostępu=31.10.2010|język=en}}</ref>. W 1947 został liberyjskim Ministremministrem Pełnomocnympełnomocnym w Waszyngtonie, a później pierwszym liberyjskimprzedstawicielem członkiemLiberii w [[ONZ|Organizacji Narodów Zjednoczonych]].<ref name=liberia2/>. W 1952 roku definitywnie wycofał się z polityki. Był aktywnym członkiem [[Kościół Episkopalny w Stanach Zjednoczonych|kościołaKościoła episkopalnego]] oraz [[mason]]em.<ref name=liberia2/>. Zmarł w 1961 roku.
{{przypisy}}
| 