Antoni Amilkar Kosiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 28:
W [[1806]] r. powrócił do służby u boku Dąbrowskiego, organizował powstanie w departamencie bydgoskim i kwidzyńskim. W [[1807]] r. na czele pierwszych sformowanych oddziałów wojska polskiego walczył z Prusakami, uczestniczył w ofensywie na Gdańsk i zdobyciu Tczewa. Zastąpił rannego Dąbrowskiego i poprowadził jego dywizje na Gdańsk, brał także udział w oblężeniu miasta. Jeszcze w tym samym roku został odznaczony za [[powstanie wielkopolskie 1806 roku|kampanię]] Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. Podczas kampanii w [[1809]] r. zajmował stanowisko gubernatora Warszawy, następnie dowódcy oddziałów polskich, z którymi brał udział w bitwach pod Szczekocinami i Żarnowcem. Od [[1811]] r. był [[generał]]em dywizji. W [[1812]] r. został mianowany komendantem departamentów lubelskiego oraz siedleckiego i organizował obronę na linii Bugu. W tym samym roku został odznaczony [[Order Virtuti Militari|Krzyżem Komandorskim Virtuti Militari]], po czym złożył dymisję. W [[1813]] r. [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] nadał mu tytuł [[baron]]a [[I Cesarstwo Francuskie|Cesarstwa Francuskiego]].
Po tym jak kampania się zakończyła i Księstwo Warszawskie zostało zajęte dostał propozycję przejścia na służbę pruską i organizowania polskiej obrony krajowej w [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Propozycję przyjął, jednak gdy przekonał się o dwulicowości poczynań pruskich natychmiast złożył dymisję. Zmarł w [[1823]] r. w [[Targowa Górka|Targowej Górce
W niedzielę 14 października 1923 roku prochy generała Kosińskiego oraz generała [[Józef Wybicki|Józefa Wybickiego]] i pułkownika [[Andrzej Niegolewski|Andrzeja Niegolewskiego]] zostały uroczyście złożone w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan w [[kościół św. Wojciecha w Poznaniu|kościele św. Wojciecha]] <ref>Dziennik Poznański Nr 236 z 16 października 1923 r.</ref>.
Kosiński był od 1807 r. członkiem i jednym z zarządców loży "Francais et Polonais Reunis" (Bracia Francuzi i Polacy Zjednoczeni), oraz od 1810 r. członkiem-założycielem loży św. Jana w [[Poznań|Poznaniu]]. Działał na rzecz rozwoju polskiej gospodarki w [[Wielkopolska|Wielkopolsce]]. Zostawił pamiętnik o legionach włoskich oraz bogaty zbiór korespondencji i zapisków, wydany przez syna pt. ''Amilkar Kosiński we Włoszech''.
Linia 38 ⟶ 40:
== Zobacz też ==
* [[Kosiński Baron (herb szlachecki)|herb baronowski Amilkara Kosińskiego]]
{{Przypisy}}
== Linki zewnętrzne ==
| |||