MPEG-1: Różnice pomiędzy wersjami

Ludzkie oko jest bardziej wrażliwe na niewielkie zmiany w kolorze niż w jasności, dlatego próbkowanie chromy jest bardzo skutecznym sposóbemsposobem na zmniejszenie ilości danych wideo które muszą być skompresowane. Przy obrazie wideo z doskonałym odwzorowaniem szczegółów (o wysokiej złożoności przestrzennej ) może objawiać się aliasowy artefakt barwy. W porównaniu do innych cyfrowych artefaktów kompresji , kwestia ta jest bardzo rzadkim źródłem irytacji.

Klatki typu I mogą być dekodowane niezależnie od innych klatek i są zwane jako '''Intra-frames'''. Klatki typu I można uważać za identycznyeidentyczne z podstawą formatu zdjęć '''JPEG'''. Szybkie przeszukiwanie video MPEG-1 jest możliwe jedynie z dokładnością do najbliższej klatki typu I .

Różnica między klatką typu p i jej korzeniem oblicza się za pomocą wektorów ruchu w każdym makrobloku klatki. Takie dane wektora ruchu sasą osadzone w klatce typu P do użytku przy dekodowaniu.

Konieczne jest zatem jako pierwsze zakodowanie następnego korzenia klatki typu I lub klatki typu P kolejno po klatce type B, przed tym jak klatka typa B zostanie zakodowana i wyświetlona. Przez to klatki typu B wymagają złożonych obliczeń i długich bufforówbuforów danych. Zwiększa to opóźnienia przy kodowaniu i dekodowaniu.

Do zmniejszenia ilości zwolnień przestrzennych w nagraniu, tylko bloki, które się zmianiajązmieniają są aktualizowane (do maksymalnej wielkości GOP). Jest to nazywane uzupełnieniem warunkowym. Jednak to nie jest same w sobie skuteczne. Ruch obiektów, i / lub ruch aparatu może doprowadzić do powstania dużej części klatek, które muszą być aktualizowane, nawet jeśli tylko pozycja wcześniej zakodowanego obiektu się zmieniła. Poprzez przewidywanie ruchu dekodowanie może wyłączyć ten ruch i usunąć dużą ilość niepotrzebnych informacji.

Kilka kroków w kodowaniu video formatu MPEG-1 jest bezstratnych, co oznacza, że po odkodowaniu powróćąpowrócą do tych samych wartości jak z przedsprzed kodowania. Takie bezstratne kodowanie bez dodwaniadodawania dźwiekudźwięku nazywa się cichym kodowaniem. W teorii kodowanie entropii, zakłada usunięcie jak największej możliwości nadmiaru informacji przy kompresji bezstratnej.