Napoleon Baniewicz: Różnice pomiędzy wersjami

 

Urodził się w rodzinie szlacheckiej, jako syn Napoleona i Marii z Citowiczów. Jego ojciec był administratorem dóbr [[Tyszkiewiczowie|Tyszkiewiczów]]. Ukończył szkołę powszechną w Kownie i tamtejsze polskie gimnazjum (1922). Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie jego nauczycielami byli m.in. [[Otto Pötzl]], [[Emil Redlich]], [[Arnold Pick]], [[Erwin Stransky]], [[Otto Marburg]], [[Eduard Pernkopf]] i [[Josef Schaffer]]. Od 1929 wolontariusz w klinice neurologicznej. 18 lipca 1930 roku otrzymał tytuł doktora wszechnak lekarskich. Od 1930 do 1935 asystent w Klinice i Katedrze Chorób Nerwowych i Umysłowych Uniwersytetu Stefana Batorego, kierowanej wówczas przez [[Stanisław Karol Władyczko|Stanisława Władyczkę]]. Po reorganizacji wydziału i odejściu Władyczki z Uniwersytetu, stanął do konkursu na ordynatora Oddziału Neurologicznego Szpitala PKP w Wilnie, na stanowisku tym pracował od 1935 do 1940 roku. Po II wojnie światowej osiadł w Bydgoszczy, w 1945 roku mianowany ordynatorem neurologii Szpitala Miejskiego. Oddziałem kierował przez następne 25 lat. W ostatnich latach życia odsunięty od pracy w klinice, pracował w Wojewódzkiej Przychodni Neurologicznej. Chorował na [[szpiczak mnogi|szpiczaka]], zmarł w 1979 roku.

 

{{DEFAULTSORT:Baniewicz, Napoleon}}