Napęd kołowy statku: Różnice pomiędzy wersjami

'''Napęd kołowy [[statek wodny|statku]]''' (napęd łopatkowy) polega na zastosowaniu w charakterze [[pędnik okrętowy|pędnika]] obracających się [[koło łopatkowe|kół łopatkowych]], częściowo zanurzonych w wodzie.

 

Wyróżnia się dwa podstawowe typy statków z napędem kołowym: statek bocznokołowy ('''bocznokołowiec''') i tylnokołowy ('''tylnokołowiec'''). Powszechniejszy jest napęd bocznokołowy, w którym dwa koła łopatkowe umieszczone były po obu [[burta]]ch statku, w osłonach ([[tambor]]ach). Rzadziej stosowany był napęd tylnokołowy, w którym jedno szerokie koło łopatkowe było umieszczone na końcu kadłuba, za [[rufa|rufą]] statku. Sporadycznie stosowano układy z kołami łopatkowymi umieszczonymi centralnie w kadłubie, w specjalnym wycięciu. Statki o napędzie kołowym były [[Parowiec|statkami parowymi]] - napędzanymi [[maszyna parowa|maszyną parową]] (nieliczne wyjątki stanowią niektóre nowsze konstrukcje).

 

Napęd bocznokołowy stosowany był na statkach morskich od pierwszego dziesięciolecia [[XIX wiek]]u do około lat 60. XIX wieku.

 

 

Z dawnych konstrukcji najbardziej znane są dziś amerykańskie bocznokołowce i tylnokołowce, które w XIX wieku zapewniały komunikację na rzekach [[Dorzecze|dorzecza]] [[Missisipi (rzeka)|Missispi]], pochodzące jeszcze z przełomu XIX i XX w. historyczne bocznokołowce (niektóre jeszcze z napędem parowym) kursujące do dziś po Jeziorze Genewskim, a w Polsce - pasażerskie [[statki wiślane]].

 

'''Największym''' statkiem o napędzie bocznokołowym (i pomocniczym śrubowym) był "[[SS Great Eastern]]" z [[1858]], o długości 211 m, pojemności 18 914 [[Tona rejestrowa brutto|BRT]] i średnicy kół łopatkowych 17 m.

'''Najmniejszymi''' jednostkami o napędzie kołowym są [[rower wodny|rowery wodne]].

 

 

[[Kategoria:Konstrukcja jednostek pływających]]