Atos: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
SieBot (dyskusja | edycje)
KamikazeBot (dyskusja | edycje)
m usunięcie szablonu "spoiler" i "endpoiler" + drb. tech.-red.
Linia 4:
== Cechy postaci ==
{{Dopracować|sekcja|POV|sekcja może przedstawiać własne opinie autora artykułu, niekoniecznie zgodne z neutralnym punktem widzenia}}
{{spoiler}}
Na osobowość Atosa decydujący wpływ wywiera młodość. W przeciwieństwie do swoich [[przyjaciel|przyjaciół]], którzy wywodzą się z ubogiej [[Szlachta|szlachty]], dla której kariera [[siły zbrojne|wojskowa]] lub [[duchowieństwo|duchowna]] stanowi jedyną możliwość zdobycia życiowej pozycji, Atos pochodzi z rodziny [[Arystokracja|arystokratycznej]], wielkich [[magnat]]ów prowincji Berry. Przodkowie Atosa bywali przyjaciółmi królów francuskich – konkretnie [[Franciszek I Walezjusz|Franciszka I]], który utraciwszy własną [[szpada|szpadę]] w bitwie przeciwko [[Habsburgowie|Habsburgom]] we [[Włochy|Włoszech]], posługiwał się [[rapier]]em podanym mu przez przodka Atosa. W dowód przyjaźni i wdzięczności [[król]] podarował temuż przodkowi wspaniałą szpadę, którą Atos otacza wielka czcią). Atos uzyskuje nie tylko znakomite wychowanie [[Żołnierz|żołnierskie]], ale także głęboką wiedzę w wielu dziedzinach, od znajomości języków (jedyny mówi biegle zarówno po [[Łacina|łacinie]], jak i po [[język angielski|angielsku]] czy [[język hiszpański|hiszpańsku]]), naukach ścisłych (jest m.in. przygotowany do służby w marynarce), po umiejętności potrzebne wyłącznie arystokracji (sztuka polowania z [[sokół|sokołami]], znajomość [[heraldyka|heraldyki]], manier itd., czym potrafi zadziwić nawet [[Ludwik XIII|Ludwika XIII]], kochającego formy towarzyskie). W konsekwencji charakter Atosa przejawia dwie zasadnicze cechy. Oto z jednej strony hrabia de la Fère jest osobą absolutnie szlachetną, pozbawioną całkowicie [[materializm]]u, co w późniejszych częściach sagi o [[muszkieter]]ach przybiera zresztą groteskowe formy. Atosa nie interesują [[pieniądz]]e, nie tyle wydaje je lekko, co po prostu dostojnie rozdaje w sposób naturalny dla [[człowiek]]a, któremu z urodzenia nigdy nie przyszło martwić się o środki finansowe. Gdy przychodzi mu klepać biedę, tak jak i pozostałym kolegom (kwestia ekwipunku na wyprawę do la Rochelle), kładzie się na [[tapczan]]ie i postanawia nie wychodzić z domu, dopóki pieniądze same go nie znajdą. Robi to flegmatycznie i dostojnie, i rzeczywiście, pieniądze znajdują się same. Rzucić [[sakiewka|sakiewkę]] pełną [[złoto|złota]] zdobytą na przeciwniku pokonanym w pojedynku lokajom własnych przeciwników przychodzi mu tak łatwo, że wspominający go w późniejszych czasach Planchet wykrzykuje z respektem: ,,Hrabia siał złotem jak burza gradem!" (chociaż pozbawiony był środków do życia). Atos, jako wielki pan, potrafi także ocenić zdarzenia, które przerastają zwykłego szlachetkę. Kiedy d'Artagnan w zapale chce jechać do księcia Buckinghama podczas [[Oblężenie|oblężenia]] Rochelle, Atos natychmiast zwraca mu chłodno uwagę, że usługi dla [[Anglicy|Anglika]] podczas wojny równałyby się zdradzie. Jest to zatem osoba, której nieobce jest poczucie [[honor (pojęcie moralne)|honoru]] narodowego i umiejętność oceny sytuacji politycznej. Atos posiada także znakomite cechy dowódcze. Jednakże [[hrabia]] generalnie nie wykorzystuje własnych wielkich zdolności, które mogłyby mu zapewnić świetną karierę. Żyje ciągle poczuciem własnej wielkości, a gdy d'Artagnan ofiarowuje mu patent [[porucznik]]a muszkieterów oznajmia spokojnie : ,,Dla Atosa to za dużo, dla hrabiego de la Fère za mało". Tym sposobem nie osiąga niczego. Atos jest [[człowiek]]iem, na którego przyjaciele zawsze mogą liczyć. Osobiście niezwykle odważny, nie ma potrzeby wspominać, że jest doskonałym szermierzem i strzelcem. Atos jest też naturą delikatną i w stosunku do innych ludzi najbardziej wrażliwym spośród wszystkich czterech przyjaciół. Przejawia się to w licznych sytuacjach, ważniejszych i mniej ważnych. Przykładowo, w początkowych scenach ,,Trzech muszkieterów", gdy d'Artagnan poznaje przyszłych przyjaciół urażając wszystkich trzech przypadkowo podczas pościgu za ,,człowiekiem z Meung". Atos jako jedyny - w przeciwieństwie do [[Portos]]a i [[Aramis]]a - jest skłonny ostatecznie zaniechać pojedynku z [[d'Artagnan]]em, chociaż reaguje ostro na uderzenie go w ranę. Widząc bowiem młokosa, potrafi zapewne zrezygnować z satysfakcji, która (w jego przekonaniu) musiałaby zakończyć się śmiercią młodziana(dopiero d'Artagnan zawraca i sam ponawia spór, na wypowiedziane przez Atosa słowa dotyczące grzeczności). Atosa cechuje także zimna [[krew]], żaden z pozostałych przyjaciół nie może z nim równać się, jeżeli chodzi o spokój w obliczu niebezpieczeństwa. To samo dotyczy konwersacji z najwyższymi dostojnikami państwowymi, takimi jak kardynał [[Armand Jean Richelieu|Richelieu]], czy z koronowanymi głowami.
 
Linia 10 ⟶ 9:
 
Postać Atosa może być jednak właściwie oceniona jedynie przez [[pryzmat]] jego zachowań w sytuacjach ekstremalnych. Tam, gdzie w grę wchodzi przyjaźń, wśród najgorszych niebezpieczeństw albo w sytuacjach, gdy pozostali przyjaciele unoszą się [[egoizm|egoistycznymi]] pobudkami, hrabia de la Fère ukazuje swoją prawdziwą wielkość. Potrafi natychmiast poświęcić własne interesy, gdy wymaga tego dochowanie przyjaźni, nigdy nie zawaha się w decydującym momencie, dając przykład i pociągając za sobą pozostałych. Potrafi upominać się o przyjaciół wobec kardynała albo [[Anna Austriaczka (1601-1666)|Anny Austriaczki]] (inna sprawa, że bezskutecznie). Atos jest jedynym spośród przyjaciół, z którym pozostali nigdy nie kłócą się (cała reszta co jakiś czas przeżywa spięcia).
{{endspoiler}}
 
== Zarys wydarzeń przedstawionych w cyklu o muszkieterach, w których aktywną rolę odgrywa Atos ==
{{spoiler}}
=== Służba królowej ===
W interesie żony króla, królowej Anny, Atos wraz z [[Portos]]em, [[Aramis]]em i d'Artagnanem działał przeciwko [[Armand Jean Richelieu|kardynałowi Richelieu]]. Raz nawet poszedł za d'Artagnana do więzienia (kardynaliści chcieli aresztować Gaskończyka za to, że uwolnił Konstancję Bonacieux, [[Krawiec|krawcową]] i przyjaciółkę królowej), na szczęście szybko wyszedł na wolność. Bierze również udział w akcji "Diamenty królowej". Podczas podróży został oskarżony przez przekupionego karczmarza za fałszerza [[moneta|monet]]. Walcząc ze [[straż miejska|strażą miejską]] zamyka się w [[Kondygnacja|piwnicy]]. Później wraz z wiernym służącym Grimaudem zamykają się tam oboje i wypijają karczmarzowi jego zapasy wina i strzelają do każdego, kto próbuje wejść. Zabiera ich stamtąd d'Artagnan, który ukończył zadanie. Atos będąc pijanym opowiada Gaskończykowi historię swojej miłości, przerabiając ją jednak na opowieść o losach swego znajomego. Później zawiera znajomość z lordem de Winter, grając z nim w [[Kości (gra)|kości]]. Po powrocie do [[Paryż]]a obserwuje d'Artagnana, który wdał się w romans z [[Milady de Winter]]. Raz nawet wraz Portosem i Aramisem sekunduje mu podczas pojedynku z lordem de Winter. Mimo jego ostrzeżeń (Atos bowiem poznał w niej swoją żonę) d'Artagnan nie zakończył romansu i o mało nie zginął, gdy odkrył tajemnicę "napiętnowanej damy". Wychodzi na jaw, że Milady de Winter to nie tylko żona Atosa, ale również [[szpieg]] kardynała. Teraz chce się ona zemścić na d'Artagnanie za odkrycie jej tajemnicy. Atos, Portos i Aramis strzegą młodego przyjaciela jak mogą. Wyjeżdżają razem oblegać z wojskami króla twierdzę protestancką, [[La Rochelle]]. Podczas oblężenia cała trójka eskortuje kardynała do [[karczma|oberży]] "Pod Czerwonym Gołębnikiem", gdzie za pomocą rury od pieca podsłuchują rozmowę kardynała z Milady. [[Kobieta]] miała zabić księcia Buckingham, by ten nie wspomógł protestantów. W zamian za to Milady zażądała pozwolenia na zabicie d'Artagnana i Konstancji. Kardynał podpisuje dokument. Dochodzi potem do tzw. "sceny małżeńskiej": Atos przychodzi do Milady, grozi jej śmiercią, jeśli zabije d'Artagnana, następnie zabiera jej glejt od kardynała, używając jako argumentu [[pistolet]]u. Później podczas brawurowej misji obrony bastionu Św. Gerwazego przed [[Hugenoci|hugenotami]] Atos oddaje glejt d'Artagnanowi. Gaskończyk chce ratować księcia, ale plan się nie udaje. Uratowanie Konstancji również się nie powodzi - Milady ją zdążyła [[trucizna|otruć]], nim muszkieterowie przybyli na czas. Rozpoczyna się więc pościg. Atos i jego przyjaciele - Portos, Aramis, d'Artagnan, lord de Winter oraz zabrany po drodze kat z Lille ujęli Milady w przydrożnym [[karczma|zajeździe]]. [[Sąd]], w którego skład wchodzili, wydał na nią wyrok śmierci. Milady zostaje ścięta przez [[kat]]a. [[D'Artagnan]] zaś ratuje siebie i przyjaciół przed mściwym kardynałem owym glejtem. Zostaje potem [[porucznik]]iem, a Atos służy pod jego komendą.
Linia 33 ⟶ 30:
 
Raul de Bragelonne dąży do sławy na paryskim [[dwór|dworze]]. Ojciec z zadowoleniem śledzi jego karierę, młody wicehrabia kieruje jednak swe uczucia w niewłaściwą stronę, co sprowadza kłopoty i na niego, i na ojca. Atos nie popiera miłości Raula do panny Luizy, późniejszej [[metresa|metresy]] [[Ludwik XIV|Ludwika XIV]]. Podczas prywatnej rozmowy mówi wyraźnie królowi, co o nim myśli. Za wstawiennictwem d'Artagnana Atos unika dożywotniego osadzenia w [[Bastylia|Bastylii]]. Było to tak: Atos wraca do domu. Przyjeżdża po niego d;Artagnan z rozkazem [[areszt]]owania go. Proponuje przyjacielowi ucieczkę, ale ten odmawia. Gaskończyk wpada jednak na pomysł. Odwozi Atosa do [[Bastylia|Bastylii]] jako gościa [[gubernator]]a i po krótkiej rozmowie z królem zdobywa ułaskawienie. Wracającego karetą Atosa atakują dwaj ludzie. Okazują się to Raul i Portos, którzy myśleli, że Atos ma być wywieziony i zabity. Do walki nie dochodzi, lecz Raul ostatecznie musi opuścić ojczyznę, gdzyż nie czuję się na siłach żyć w mieście, gdzie ukochana go zdradziła. Atos udziela jeszcze pomocy uciekającym z kraju Portosowi i Aramisowi, następnie odwozi Raula na Wyspę Św. Małgorzaty, gdzie Raul miał przyłączyć się do oddziału ruszającego do Afryki. Spotykają tam d'Artagnana, który pełnił tymczasowo funkcję gubernatora więzienia na wyspie. W jego więzieniu przebywał właśnie zakuty w żelazną maskę brat bliźniak Ludwika XIV. Atos żegna syna, wraca do domu i podupada na zdrowiu. Na wieść o śmierci Raula w walkach w [[Afryka|Afryce]], hrabia de la Fère umiera. Zostaje pochowany wraz ze swoim synem na rodzinnej ziemi.
{{endspoiler}}
 
== Atos w filmie ==