Elektret: Różnice pomiędzy wersjami

:Termoelektrety dipolowe otrzymać można poprzez polaryzowanie dielektryków w silnym zewnętrznym polu elektrycznym w podwyższonej temperaturze (w której możliwy jest obrót dipoli molekularnych) i "zamrożenie" uporządkowania dipoli elektrycznych przez ochłodzenie dielektryka. Ładunek na powierzchni elektretu zaraz po jego wytworzeniu pochodzi przede wszystkim od polaryzacji dipolowej, ma więc znak przeciwny do znaku polarności elektrod (heteroładunek). W procesie wytwarzania elektretów zostaje jednak również do dielektryka wstrzyknięty ładunek rzeczywisty z przestrzeni pomiędzy elektrodami a dielektrykiem (homoładunek).Efektywny ładunek powierzchniowy elektretu jest więc sumą tych obydwu ładunków. Ponieważ czasowe zmiany gęstości takich ładunków są różne, termoelektret taki wykazuje zaraz po wytworzeniu na powierzchniach heteroładunek, który maleje do zera, a następnie pojawia się homoładunek który rośnie do maximum i dalej zmienia się w czasie bardzo powoli.<br>Termoelektrety można otrzymać również z dielektryków niedipolowych, gdy rozłożone izotropowo w objętości ładunki elektryczne zostaną uporządkowane przez pole polaryzujące w podwyższonej temperaturze i uporządkowany stan zostanie "zamrożony". <br>

Przykładem klasycznego materiału termoelektretowego jest wosk karnauba.