Bernardinus de Gianottis: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
wzmianka o katedrach w Płocku i Wilnie oraz informacja o ojcu i nauczycielach
to nie było wzniesienie nowego kościoła, tylko przebudowa
Linia 1:
'''Bernardino Zanobi de Giannotis''' zwany '''Romanus''' (ur. przed [[1500]] - zm. [[1541]]) – włoski architekt i rzeźbiarz działający w [[Polska|Polsce]]. Był synem Zanobiego Giannottiego, florentczyka, jednak związawszy się z pracowniami innych toskańczyków działających w [[Rzym|Rzymie]]: Giacomo di Pietrasanta i Sebastiano Fiorentino oraz rzeźbiarza [[Andrea di Cristoforo Bregno|Andrea Bregno]], w Polsce przedstawiał się jako Romanus. Do Polski przybył w [[1520]] na dwór [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]]. Współpracował z [[Bartolommeo Berrecci]]m przy budowie [[Kaplica Zygmuntowska na Wawelu|Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu]]. Jako architekt zaprojektował też i wzniósłzrealizował przebudowę w stylu renesansowym w latach 1531-1535 renesansową bazylikę katedralnąkatedralnej w [[Płock]]u, następne rozpoczął przebudowę katedry w [[Wilno|Wilnie]]. W [[1531]] założył spółkę z dwoma innymi działającymi w Polsce artystami włoskimi - [[Giovanni Cini|Giovannim Cinim ze Sieny]] i [[Filipem z Fiesole]], z którymi wspólnie stworzył wiele wartościowych dzieł architektonicznych i rzeźbiarskich.
Dzieła Bernardino Zanobi de Giannotisa przeszczepiły na polski grunt tradycję monumentalnej rzeźby nagrobkowej włoskiego renesansu i przyczyniły się do powstania miejscowej szkoły rzeźbiarskiej, opartej na stylu włoskim.