Spolegliwość: Różnice pomiędzy wersjami

Spolegliwy opiekun winien być życzliwie nastawiony wobec podopiecznych, "wrażliwy na cudze potrzeby i skłonny do pomagania"<ref>T. Kotarbiński, ''op.cit.'', s. 378.</ref>. Na podstawie tak skonstruowanego modelu dobrego człowieka, Kotarbiński chciał udowodnić, że ten wzorzec "nie spadł z zaświatów, ani nie jest jakimś echem niezmiennego ideału bytującego w rejonach czystych idei" (<ref>T. Kotarbiński, ''ibidem''</ref>). Do przyzwoitego zachowania się nie jest więc potrzebna, wg filozofa, wiara w ideał transcendentalny, ale zwykła wrażliwość, której kryteria zmieniają się w czasie. Kotarbiński bronił możliwości stworzenia [[etyka|etyki]], która byłaby niezależna od poglądu filozoficznego lub religijnego, i która mogłaby przetrwać nawet wtedy, gdy zniknie w nas przekonanie o słuszności jakiegokolwiek przekonania [[Metafizyka klasyczna|metafizycznego]].