Zhang Wentian: Różnice pomiędzy wersjami

W latach [[1920]]-[[1924]] kształcił się w Japonii, następnieoraz w USA, a ostatecznienastępnie w [[1925]] roku podjął studia na Uniwersytecie Sun Jat-sena w Moskwie i w Instytucie Czerwonej Profesury<ref name=Zhang /> i w tym samym roku wstąpił do KPCh<ref>Jung Chang, ''Mao'', str. 151</ref>. Po powrocie do kraju w 1931 roku zasiadał w Komitecie Centralnym i Stałym Komitecie Biura Politycznego Komunistycznej Partii Chin. Został kierownikiem Wydziału Propagandy KC. W latach 1934-35 był przewodniczącym Ludowego Komitetu Chińskiej Republiki Radzieckiej.

Uczestniczył w [[Długi Marsz|Długim Marszu]] w czasie którego spiskował (wspólnie z Mao Zedongiem i [[Wang Jiaxiang]]iem przeciwko Bo Gu. W [[1934]] roku zastąpił [[Mao Zedong]]a na stanowisku przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych<ref>Jung Chang, ''Mao'', str. 129</ref>. 5 lutego [[1935]] roku, po usunięciu [[Bo Gu]], został sekretarzem generalnym partii<ref name=Zhang />. Oficjalnie poinformowano o tym jednak dopiero miesiąc później po ugruntowaniu się władzy Mao i Zhanga<ref name=autonazwa1>Jung Chang, ''Mao'', str. 154</ref>. Piastował to stanowisko aż do jego likwidacji w [[1945]] roku po oskarżeniach o trockizm<ref>Roger Faligot, ''Tajne służby Chin (1927-1976)'', str.136</ref>. W obawie o utratę kierownictwa partii na rzecz [[Zhang Guotao]], 7 lutego oficjalnie poparł plan Mao Zedonga aby zamiast maszerować do [[Syczuan]]u pozostać w prowincji [[Guizhou]] (pretekstem była sprowokowana przez Mao potyczka z wojskami syczuańskimi, w której zginęło ok. 4 000 żołnierzy Armii Czerwonej, co miało być przykładem na to, że wojska te są zbyt silne aby maszerować do Syczuanu)<ref>Jung Chang, ''Mao'', str. 151-153</ref>. Mianował też wtedy Mao "ogólnym dowódcą frontu", które to stanowisko specjalnie dla niego stworzył<ref name=autonazwa1 />. Od 1938 był dyrektorem Instytutu Marksizmu-Leninizmu KC KPCH w Yan'anie. W latach 1945-56 członek Biura Politycznego, a w latach 1956-60 zastępca członka BP.

Był jednym z organizatorów chińskiego MSZ. Mianowany pierwszym przedstawicielem ChRL przy ONZ w styczniu 1950, którego to stanowiska nigdy nie objął. Od kwietnia [[1951]] do stycznia [[1955]] roku przebywał jako ambasador w ZSRR<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.fmprc.gov.cn/eng/ziliao/wjrw/3607/3611/t18178.htm | tytuł = Chinese Ambassadors to Russia | data dostępu = 2010-12-01 | opublikowany = fmprc.gov.cn | data = 2006-08-30 | język = en}}</ref>. Po powrocie do Chin w latach [[1954]]-[[1960]] był wiceministrem spraw zagranicznych ChRL<ref name=Zhang>{{cytuj stronę | url = http://www.fmprc.gov.cn/eng/ziliao/wjrw/lrfbzjbzzl/t40498.htm | tytuł = Zhang Wentian | data dostępu = 2010-01-22 | opublikowany = fmprc.gov.cn | data = 2003-11-10 | język = en}}</ref>. WZ [[1959]]jego rokuinicjatywy napowołano konferencjiInstytut wProblemów Lushanie poparł wystąpienie marszałka [[Peng Dehuai]]aMiędzynarodowych, w którym krytykował on politykę [[wielki skok naprzód|wielkiego skoku]], a następnie sam wystąpił zjako krytykąośrodek programubadawczy gospodarczegoMSZ<ref>JonathanXiaohong FenbyLiu, ''Chiny.Chińscy Upadek i narodziny wielkiej potęgi.ambasadorzy'', str. 558-559</ref>. Na sierpniowym plenum tego samego roku Zhang otrzymał od Mao list wzywający go do złożenia szczerejWarszawa samokrytyki, oraz został pozbawiony funkcji wiceministra spraw zagranicznych. Jednak jego pozycja partyjna nie została jeszcze naruszona<ref>Jonathan Fenby, ''Chiny. Upadek i narodziny wielkiej potęgi.''2005, str. 561308</ref>. W czasie [[rewolucja kulturalna|rewolucji kulturalnej]] poddany represjom. Wraz z Peng Dehuaiem byli wyprowadzani na podwyższenia, gdzie byli kopani, okładani pięściami i fotografowani w pokłonie hańby<ref>Jonathan Fenby, ''Chiny. Upadek i narodziny wielkiej potęgi.'', str. 608</ref>. Zesłano go do [[Wuxi]] w prowincji [[Jiangsu]], gdzie zmarł<ref name=Zhang />.