Metropolici warszawscy i całej Polski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Metropolita warszawski i całej Polski''', w pełnym brzmieniu ''Wielce Błogosławiony Prawosławny Arcybiskup Warszawski i Metropolita całej Polski'' – tytuł przysługujący zwierzchnikom [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny|Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego]]. Metropolici warszawscy i całej Polski są równocześnie ordynariuszami [[Diecezja warszawsko-bielska|diecezji warszawsko-bielskiej]]<ref name="mir377">{{cytuj książkę |nazwisko = Mironowicz | imię = A. | tytuł = Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| miejsce = Białystok| rok = 2001| strony = 377 | isbn = 83-7431-046-4}}</ref> oraz honorowymi zwierzchnikami [[monaster św. Onufrego w Jabłecznej|monasteru św. Onufrego w Jabłecznej]] ([[stauropigia]])<ref>{{cytuj książkę |tytuł = Kalendarz prawosławny 2010| wydawca = Waszawska Metropolia Prawosławna| miejsce = Warszawa| rok = 2009| strony = 237}}</ref>.

 

Zgodnie ze statutem PAKP, metropolita warszawski i całej Polski jest przedstawicielem Kościoła w jego relacjach wewnętrznych i zewnętrznych (w tym z instytucjami świeckimi)<ref name="statut">{{cytuj stronę| url = http://www.cerkiew.pl/index.php?id=prawoslawie&a_id=445| tytuł = Statut PAKP| data dostępu = 2011-01-20| opublikowany = cerkiew.pl| język = pl}}</ref>. Jego obowiązkiem jest dbałość o dobro Kościoła; metropolita jest ponadto przewodniczącym Soboru Biskupów PAKP i zwołuje, zgodnie z jego uchwałą, Sobór Lokalny PAKP. Ma prawo udzielać rad wszystkim hierarchom Kościoła oraz dba o obsadzanie katedr biskupich w PAKP, może nadawać biskupom godność arcybiskupią. Utrzymuje relacje z innymi prawosławnymi Kościołami lokalnymi. Swoją działalność przedstawia w sprawozdaniach dla Soboru Biskupów<ref name="statut"/>.

 

Zewnętrzną oznaką godności metropolity warszawskiego i całej Polski są dwie panagie oraz biały [[kłobuk (nakrycie głowy)|kłobuk]] z krzyżem<ref name="statut"/>.

 

 

[[Warszawa]] po raz pierwszy stała się siedzibą prawosławnego biskupa w 1834. Wówczas [[Świątobliwy Synod Rządzący]] zdecydował, iż w mieście tym mieli rezydować wikariusze [[eparchia wołyńska (Patriarchat Moskiewski)|eparchii wołyńskiej]], z których każdy kolejny miał otrzymywać tytuł biskupa warszawskiego. Pierwszym duchownym z tym tytułem został biskup [[Antoni (Rafalski)]]<ref>P. Paszkiewicz: ''Pod berłem Romanowów. Sztuka rosyjska w Warszawie 1815-1915''. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1991, s. 40.</ref>. Jednak już po sześciu latach władze [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]] postanowiły powołać samodzielną eparchię warszawską i nowogieorgijewską, której pierwszym ordynariuszem również został Antoni (Rafalski)<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Mironowicz | imię = A. | tytuł = Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| miejsce = Białystok| rok = 2001| strony = 46 | isbn = 83-7431-046-4}}</ref>. Od 1875 rezydujący w Warszawie hierarchowie prawosławni nosili tytuł biskupów chełmskich i warszawskich, zaś od 1905 – warszawskich i nadwiślańskich<ref name="mir371">{{cytuj książkę |nazwisko = Mironowicz | imię = A. | tytuł = Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| miejsce = Białystok| rok = 2001| strony = 371 | isbn = 83-7431-046-4}}</ref>.

 

Tytuł ''metropolita warszawski i całej Polski'' pojawił się po wejściu struktur Kościoła prawosławnego w Polsce w jurysdykcję [[Patriarchat Konstantynopolitański|Patriarchatu Konstantynopolitańskiego]] w 1923<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Mironowicz | imię = A. | tytuł = Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| miejsce = Białystok| rok = 2001| strony = 102–103 | isbn = 83-7431-046-4}}</ref>.

 

{| class="wikitable"

! rowspan="2"| Fotografia