Shangri-La (album): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m naprawa linków, zmiany kosmetyczne |
literówka: "skiffie" zamiast poprawnego "skiffle" |
||
Linia 21:
Trudno jednoznacznie zakwalifikować muzykę z tej płyty, bazuje ona na amerykańskim [[Muzyka folk|folku]], z domieszką [[Muzyka country|country]], [[blues]]a i dużej dawki muzyki "pop" z lat sześćdziesiątych. Na płycie wyraźnie słychać charakterystyczny dla Knopflera dźwięk gitary, na której gra palcami, ale w dwóch utworach ("Our Shangri-La" i "Everybody Pays"), co zostało po raz pierwszy nagrane, używa kostki.
W warstwie tekstowej Knopfler kontynuuje i rozwija styl jego poprzednich solowych płyt, teksty opowiadają o normalnych, zwykłych ludziach, o codziennych wydarzeniach, czasami natchnione są wydarzeniami z życia artysty albo przeczytaną przez niego książką czy obejrzanym filmem. Na przykład piosenka "[[Boom, Like That]]" zainspirowana jest biografią [[Ray Kroc|Raya Kroca]] (założyciela [[McDonald's|McDonaldsa]], w wielu miejscach cytuje nawet dosłownie zdania z jego autobiografii "Grinding It Out", "Song For Sonny Liston" opowiada o słynnym [[boks|pięściarzu]] [[Sonny Liston]]ie, utwór "Back to Tupelo" opowiada o początkach kariery Elvisa Presleya i jego dążeniu także do sławy aktorskiej a ''Donegan's Gone'' to lament Knopflera o śmierci Lonniego Donegana, najważniejszego chyba muzyka gatunku [[
== Lista utworów ==
| |||