Joanna Grudzińska: Różnice pomiędzy wersjami

'''Joanna Grudzińska''' (ur. [[29 września]] [[1799]] w [[Poznań|Poznaniu]], właściwie Joanna Nepomucena Barbara Grudzińska, zm. [[3029 listopada]] [[1831]] w [[Carskie Sioło|Carskim Siole]]) – [[Księstwo Łowickie|księżna łowicka]], żona wielkiego księcia [[Konstanty Pawłowicz|Konstantego]] i tzw. "cesarza jednego miesiąca".

Była córką ostatniego właściciela [[Chodzież]]y [[Antoniego Grudzińskiego]] i Marianny z Dorpowskich. [[27 maja]] [[1820]] poślubiła [[Konstanty Pawłowicz|Wielkiego Księcia]], który wcześniej rozwiódł się dla niej z księżną [[Julia Sachsen-Coburg-Saalfeld|Julią Sachsen-Coburg-Saalfeld]]. 18 marca 1821 roku urodziła syna [[Karol Konstantynowicz|Karola Konstantego Pawła]], którego 9 lat później oddała na wychowanie do hr. Bobrowskiego (kuzyna ze strony matki) do Anrychowaa w tajemnicy przed małżonkiem, który chciał go wreszcie przedstawić rodzinie. Joanna nie chciała, żeby jej syn poszedł w ślady trójki dzieci Konstantego z lewego łoża, tj. Pawła Aleksandrowa oraz Konstancji i Konstantego Konstantynowiczów. Obawiała się o syna, dlatego że był z prawego związku i że może upomnieć się z tej racji o sukcesję, co wiązało by się najpewniej ze śmiercią. W [[1823]] mąż zrzekł się swych praw do tronu. Po ślubie otrzymała tytuł księżnej łowickiej. Jej siostra Maria Antonina była żoną gen. [[Dezydery Chłapowski|Dezyderego Chłapowskiego]], później jednego z dowódców [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]]. Joanna była oddana mężowi, kochała go, czasem nie rozumiała, kłóciła się, ale szybko godziła. W ostatnich tchnieniach powiedziała Marii Naryszkinowej (zd. Czetwertyńskiej), że nie oddała by za nic tych 10 lat z Konstantym. Joanna zmarła w nocy, 30 listopada 1831 roku o 1:30. Joanna przed śmiercią uwielbiała słuchać poezji w wykonaniu młodego cesarzewicza Aleksandra Nikołajewicza, szczególnie Adama Mickiewicza (którego sam Aleksander też uwielbiał) oraz słuchać opowieści wspomnianej Marii Naryszkinowej.

Po śmierci pochowana została w [[Carskie Sioło|Carskim Siole]], skąd jej szczątki ekshumowano w [[1929]] i przeniesiono do [[Rąbiń|Rąbinia]], w pobliżu [[Kościan]]a – do kościoła św. Piotra i Pawła, gdzie pochowano jej siostrę z mężem. Hanna Muszyńska-Hoffmannowa w swojej książce pisze, że szwagier Joanny, cesarz rosyjski, widząc metrykę Joanny zdziwił się, że ma aż tyle lat i kazał wpisać inną, a mianowicie 29 wrzesień 1799r ze względu na świeżą i wciąż młodą urodę bratowej. Przypuszcza się więc, że Joanna była starsza, prawdopodobnie z 1784-1791 roku.