Sieć regmatyczna: Różnice pomiędzy wersjami

Koncepcja sieci regmatycznej opiera się na obserwacji, że często w czasie fali aktywności tektonicznej wykorzystywanenie sąpowstają istniejącenowe uskoki ipęknięcia spękaniaskał, wedlea którychraczej przesunięcia następują przesunięcia.wzdłuż Stałejuż sferyistniejących uskoków sąi więcspękań: strefy uskoków są osłabione, przez co pole napięćnaprężenia litosfery ziemskiej możemogą szczególnie łatwo znaleźć w nich ujście. Niektórzy autorzy<ref>W.S. Burtman, 1978, ''Stacjonarnaja siet' razłomow kontineta i mobilizm'', Gieotekt., 3, 26-37.</ref> uważają, że przy pewnej określonej gęstości sieci uskoków jest ona ''nasycona'' - czyli przy każdej kolejnej zmianie napięć wykorzystane zostaną tylko istniejące pęknięcia, ponieważ wytworzenie nowych wymagałoby zawsze większego nakładu energii niż odmłodzenie starych.

Istnieje kontrowersja wokół geometrycznych prawidłowości mających charakteryzować sieć regmatyczną. Autorzy doszukujących się [[archaik|archaicznych]] źródeł tej sieci, często odnajdują w mapach uskoków i rozłamów stałego wzorca geometycznego, w których poszczególne uskoki przebiegają mniej więcej co 30°, a szczególnie aktywne są trzy kierunki, tworzące ze sobą nawzajem kąty 120°. Obserwacja ta jest o tyle usprawiedliwiona, że często obserwuje się w ramionach powstających [[ryft]]ów właśnie kąty zbliżające się do 120°, co odpowiada najbardziej wydajnemu energetycznie rozłożeniu energii napięć litosfery. Doskonałym przykładem jest [[Afryka#Geologia_i_tektonika|ryft wschodnioafrykański]], gdzie Zatoka Adeńska, Morze Czerwone i ryft Afaru tworzą w przybliżeniu tego typu formę geometryczną. WProponuje niektórychsię interpretacjachczasem, tegoże typurozpad kontynentu przebiega zawsze wzdłuż kierunków wyróżnionych przez sieć regmatycznaregmatyczną<ref>R. powstałaDadlez, wW. pierwszychJaroszewski, chwilach''op.cit.'', istnienias. twardej602.</ref>, skorupyco znajduje potwierdzenie w ziemskiejfakcie, gdyże nierównomiernyczęsto obrótmożliwe Ziemijest związanydopasowanie zzarysu nieregularnymznanych jeszczestref rozkłademryftu masydo planetyprostych spowodowałkształtów popękaniegeometrycznych powierzchniopartych wna takiwielokrotnościach właśniekąta stosunkowo60°<ref>J.W. regularnySears, G.M. St. George, J.C. Winne, 2005, ''Continental rift systems and anorogenic magmatism'', Lithos, 80, 1-4, sposób147-154.</ref>.