Język norn: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
LucienBOT (dyskusja | edycje)
m r2.6.4) (robot dodaje: gl:Norn
m uwzględnienie uwag z dyskusji
Linia 16:
Słowo ''norn'' wywodzi się ze staronordyjskiego ''norrœnn'' (norweski, nordyjski) i ''norrœna'' (język norweski, nordyjski).
 
Podobnie jak w innych [[języki germańskie|językach germańskich]] [[czasownik]] w języku norn miał formy dwóchdwa [[czas (językoznawstwo)|czasówczasy]] (teraźniejszy i przeszły), i trzy [[tryb (językoznawstwo)|tryby]] (przypuszczający, oznajmujący i rozkazujący) i cztery [[deklinacja (językoznawstwo)|przypadki]] ([[Mianownik (przypadek)|mianownik]], [[Dopełniacz (przypadek)|dopełniacz]], [[Celownik (przypadek)|celownik]] oraz [[biernik]]). Czasowniki mogły mieć [[Koniugacja (językoznawstwo)|koniugację]] mocną lub słabą. Norn posiadał dwie [[liczba (językoznawstwo)|liczby]] (pojedynczą i mnogą) i trzy [[rodzaj gramatyczny|rodzaje]] (męski, żeński i nijaki). [[Rzeczownik]]i miały cztery [[deklinacja (językoznawstwo)|przypadki]] ([[Mianownik (przypadek)|mianownik]], [[Dopełniacz (przypadek)|dopełniacz]], [[Celownik (przypadek)|celownik]] oraz [[biernik]]).
 
Nie wiadomo dokładnie, kiedy język norn wymarł; możliwe, że mówiono nim jeszcze w niektórych częściach tych wysp do [[XVIII wiek]]u. Pojedyncze słowa, zaadaptowane do angielskiego lub szkockiego przetrwały śmierć języka. Najbardziej współcześnie funkcjonującym językiem zbliżonym do języka norn jest [[język farerski]] i [[język islandzki|islandzki]].