Judaizm reformowany: Różnice pomiędzy wersjami

'''Judaizm postępowy (reformowany)''' to nurt [[judaizm|judaizmu]], który powstał w [[XIX wiek]]u w [[Niemcy|Niemczech]]. Zapoczątkowała go reforma liturgiczna [[Izrael Jacobson|Izraela Jacobsona]] w [[1810]] r., który wprowadził hymny w [[język niemiecki|języku niemieckim]], muzykę organową, krótsze modlitwy. Synagogi reformowane są określane jako "Tempel" (świątynia). Różni się on od tradycyjnego [[judaizm]]u rabinicznego przede wszystkim uznawaniem prawa żydowskiego za historyczne i podlegające reformom, pełnym równouprawnieniem kobiet w liturgii, wprowadzeniem dowolności przestrzegania restrykcyjnych przepisów [[koszerność|koszerności]] i obchodzenia [[Szabat|szabatu]], ułatwiając funkcjonowanie Żydów w nowoczesnych społeczeństwach. Nurt ten nie wymaga także wiary w Boga, a jedynie chęci podtrzymywania tradycji żydowskiej. Nurt ten porzucił "nadzieję mesjanistyczną", uznając Żydów za grupę wyznaniową, a nie odrębny lud. Stąd jego zwolennicy określali się chętnie jako Niemcy ([[Francuzi]], [[Amerykanie]], [[Polacy]]) wyznania mojżeszowego. Od czasu Holocaustu judaizm reformowany akceptuje jednak Państwo [[Izrael]] i [[syjonizm]]. Istnieją jego różne, często skłócone ze sobą odmiany, które różnią się stopniem dowolności w interpretacji starych zasad obyczajowych. Żydzi reformowani przeprowadzają mniej uciążliwą procedurę konwersji (przejścia na judaizm), ale konwertyci nie są uznawani przez pozostałe odłamy judaizmu. Judaizm reformowany jest najliczniejszy w [[Stany Zjednoczone|USA]], gdzie większość Żydów jest związana z tym nurtem, w [[Izrael]]u natomiast - bardzo nieliczny i dopiero niedawno uzyskał pewną formę akceptacji państwowej. Akceptuje się także homoseksualistów, także jako rabinów, oraz rabinki.

Większość polskich Żydów przed wojną wyznawała judaizm ortodoksyjny. Istniały jednak również synagogi reformowane, na przykład [[Wielka Synagoga w Warszawie]], gdzie rabinem był m.in. [[Izaak Cylkow]], autor pierwszego żydowskiego tłumaczenia Biblii na polski. W [[1999]] roku w Warszawie uformowała się mała grupa, która później dała początek [[Beit Warszawa]]. W [[2000]] od gminy ortodoksyjnej w Trójmieście oddzieliła się [[Niezależna Gmina Wyznania Mojżeszowego]]. Od [[20 października]] [[2006]] roku, po raz pierwszy od czasów [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i [[Holocaust|holokaust]]u, polska społeczność żydów reformowanych ma własnego [[rabin]]a. Na urząd wprowadzony został [[rabin]] [[Burt Schuman|Burt E. Schuman]]. Uroczystościom przewodniczył rabin [[Uri Regev]], prezydent [[Światowa Unia dla Judaizmu Postępowego|Światowej Unii dla Judaizmu Postępowego]] (World Union for Progressive Judaism). Światowa Unia dla Judaizmu Postępowego, z siedzibą w [[Jerozolima|Jerozolimie]], jest największym w skali światowej ruchem żydowskim, działającym w 42 krajach, na 6 kontynentach. Jednym ze propagatorów judaizmu reformowanego w Polsce jest [[Robert Stiller]].

Judaizm reformowany ma uproszczoną formułę [[konwersja na judaizm|konwersji na judaizm]]. Konieczność obrzezania w judaizmie reformowanym zależy to od rabina. Większość reformowanych rabinów w USA nie wymaga obrzezania, podczas gdy w Europie większość wymaga tego. Także naczelny reformowany rabin Polski [[Burt Schuman]] przeprowadza tylko konwersje obrzezanych mężczyzn, niezależnie od wieku. Wyjątek od tej reguły stanowią jedynie przeciwwskazania medyczne, jak [[hemofilia]]. Ruch ten ma najbardziej zróżnicowane wewnętrzne podejście do konwersji. Niektórzy rabini wystawiają certyfikaty konwersji osobom, które przez pewien czas uczęszczały do synagogi i po pewnym czasie wyraziły chęć zostania Żydem, inni wymagają zanurzenia w mykwie, obrzezania i egzaminu przed bejt dinem. Ponieważ judaizm reformowany nie uważa Halachy za wiążącą, konwersja może zostać cofnięta tylko w wypadku, gdy osoba przejdzie na inną religię lub stanie się [[antysemityzm|antysemitą]]. W Polsce takie konwersje przeprowadza [[Beit Polska]] w Warszawie i Krakowie.

* [http://refj.w.interia.pl/judaism01.htm Robert Stiller, Judaizm reformowany]